Dag 24

Stefan heeft de zwarte cross overleeft en wij een andere dag in Sichuan. Niet dat dat erg moeilijk was hoor, op zich was het een ontspannen dagje, aangezien we vanmorgen opgehaald werden door onze gids. Dat ophalen was niet eens erg vroeg (10.30 uur), dus konden we rustig aandoen. Na het (waardeloze!) ontbijt hebben we eerst de omgeving een beetje verkent. Dat hadden we gisteren ook al gedaan, maar toen regende het behoorlijk en met een zonnetje erbij loop je toch een stuk lekkerder! Die zon, zo hoorde we later, is redelijk uniek in Chengdu. De zon schijnt hier maar 50. dagen per jaar te schijnen. Niet vanwege bewolking of slecht weer, maar vanwege smog en stof. Misschien is 50 een beetje overdreven laag, maar dat vertelde Bob (onze Chinese gids) ons.

Even voor half elf komt Bob aanwandelen. We vertrekken richting Le Shan (in onze Chery, inderdaad... een 100% kloon van een Amerikaanse Chevy :-), kan hier gewoon). Tijdens de rit van 160 km vallen we allebei in slaap. De naam van het gebied waar we doorheen rijden schijnt ´paradijs op aarde´ te heten, maar erg bijzonder is het niet. Tenminste, niet boeiend genoeg om wakker te blijven. In Le Shan krijgen we eerst een lunch: werkelijk verrukkelijk!! Susanne heeft nog niet zo lekker gegeten als vandaag bij de lunch. Na de lunch op naar de grote Boeddha van Le Shan, Bafo. Bafo is 71 meter hoog en is uit de rode rotsen uitgehouwen. We bezoeken de boeddha per boot, aangezien de boeddha uitgehouwen is op de plek waar twee rivieren samenkomen.

Bafo is indrukwekkend, zeker als je de mensen er onderlangs ziet lopen! Ook dit moet weer een enorme klus geweest zijn om te bouwen! De boottocht duurt een half uur. Na dit half uur stappen we weer in de auto om naar ons hotel in Emei Shan te vertrekken. Om half drie zijn we er. De rest van de dag zijn we vrij. Op zich niet heel erg, we zijn toch erg gewend om zelf te bepalen wat we zien en hoelang we ergens blijven. Een gids is soms handig, maar geeft ook zo z´n beperkingen. Bob geeft voor z´n vertrek nog wel even een paar tips over bezienswaardigheden in Emei Shan.

We besluiten om een via een pad een stuk de bergen rond Emei Shan in te wandelen. We volgen een riviertje via een goed begaanbaar pad. Een beetje slecht voorbereid hebben we dus geen idee waar het pad naartoe leidt... (gids?). Na een uurtje komen we een bord tegen waarop te zien is dat er boeddhistische kloosters in de bergen moeten liggen. We besluiten nog een stukje door te lopen en komen inderdaad bij een klooster uit. Het klooster is tegen de berg opgebouwd en we kunnen dus vooraf niet inschatten hoe groot het eigenlijk is. We twijfelen even of we wel naar binnen moeten gaan, maar acht 6 yuan per persoon, wat kan je gebeuren??

Eenmaal binnen blijkt het een groot complex te zijn, waar ook nu nog monniken wonen. We bezoeken verschillende gebouwen. In een van de gebedshuizen staan wat bankjes. Susanne wil nog even blijven zitten en ik loop alvast door. Als ik terug ga om te kijken of Susanne ook verder wil lopen, begint daar net een gebedssessie van Boeddhistische monniken. Erg indrukwekkend (luiheid loont dus :-))!! Jammer genoeg mogen we geen foto´s nemen en ook niet filmen... Uit respect doen we dat ook maar niet. Wel echt ontzettend jammer...

Na ons bezoek aan het klooster lopen we weer terug naar beneden. Na een korte stop in het hotel gaan we op zoek naar een restaurantje. Het is hier blijkbaar gewoon om vooraf te tonen wat je allemaal verkoopt, bij veel restaurants staat buiten een aquarium met eronder een ren met kippen en konijnen en tot slot daarvoor nog een paar bakken met kikkers, kreeftjes en schelpdieren. Oké, in ieder geval eten we vers vanavond! Onderweg komen we nog een kok tegen die net een kip aan het plukken is. Zoals we gisteren al melden staat Sichuan bekend om zijn pittige eten. Het is ons gelukt om niet al te pittig te eten, maar in elk gerecht zit toch redelijk wat peper. Pittig eten gaat blijkbaar wennen. Morgen gaan we Mount Emei bezoeken, de reden dat hier zo veel hotels zijn.