Dag 25

Vanochtend zijn we de een-na-laatste dag van de vakantie, als je de dag van de terugreis niet meerekent, begonnen met een matig ontbijt. We vinden het eten hier heerlijk hoor, maar het ontbijt is niet echt de specialiteit van de Chinezen. Ze vinden rijst en gekookte sla aan het begin van de dag ook al lekker. Gelukkig was de lunch gisteren perfect, dus daar hopen we nu weer op.

Om 8.30 uur moeten we uitgecheckt hebben en klaar staan om samen met gids Bob naar Mount Emei te gaan. Op het programma staat een ritje met een kabelbaan en een bezoek aan de Wannian tempel. Deze tempel bevindt zich op 1000 meter van Mount Emei, een heilige berg voor zowel boeddhisten als taoïsten. Gisteravond heb ik de plattegrond van de berg zitten bekijken en hoop er eigenlijk erg op dat we ook helemaal naar de top gaan, op 3099 meter. Een wandeling naar de top duurt een dag, maar hij is ook met een minibusje en een stukje kabelbaan te bereiken. Het lijkt ons eigenlijk stug als we niet naar de top gaan. Waarom kom je anders helemaal naar deze berg toe?

We gaan wel zoals gepland met het minibusje de berg op en we stoppen bij de Wannian tempel. Ik vraag aan Bob of we ook naar de top gaan, maar Bob geeft aan dat dat niet in het programma staat.
Wij vragen of het mogelijk is om er wel heen te gaan, maar daar raakt Bob van in de war. Hij zou daar zijn manager voor moeten bellen. Het duurt volgens Bob 7 uur om de berg op en af te komen met het busje (Chinese excuus smoes??). Het lijkt toch echt niet mogelijk te zijn. Ik was wel erg teleurgesteld, maar heb me er (na een paar uur) maar over heen gezet. Het bezoek aan de tempel was wel heel mooi. Om 11.00 uur stonden we weer onderaan de berg. Mark en ik concluderen dat het misschien beter was geweest als je deze dag zelf had kunnen indelen (lees: zonder gids of vast programma), maar dat weten we dan voor de volgende keer.

Tijdens de 1,5 uur durende rit terug naar Chengdu doet Bob erg zijn best om de teleurstelling goed te maken. Hij biedt aan om een planning te maken voor morgen en hij vraagt of we met hem een wijk gaan bezoeken en zwemmen. Wij vinden het heel aardig aangeboden, maar Mark probeert op een beleefde manier aan te geven dat we liever zelf op stap gaan. We weten zelf namelijk erg goed wat we leuk vinden. Aangekomen in Chengdu gaan we lunchen. Blijkbaar hadden we de verkeerde ingang, want voordat we bij de tafel zijn lopen we door de (mega)keuken van het restaurant. Best wel een bende, maar wel grappig om te zien. Op een tafel ligt een hele berg gebraadde eenden te wachten om opgegeten te worden. Helaas geen foto van kunnen maken.

In de middag gaan we een wandeling door Chengdu maken. We komen ook weer een park tegen, het People's Park. Een heel mooi park midden in de stad. Voordat we naar binnen gaan worden we nog gewaarschuwd dat we een aantal dingen toch echt niet mogen doen in het park. Zo is het niet toegestaan dat we op vogels schieten! Blijkbaar is dat wel eens voorgekomen. In dit park is in het midden een klein pretpark te vinden. We gaan natuurlijk even in de karretjes die een paar meter boven het pretparkje een rondje maken. Ook zijn er weer grote groepen mensen, vooral ouderen, aan het dansen en zingen. Blijft leuk om te zien.

Voor het avondeten gaan we weer zomaar een restaurant binnen. Er is wel een Engelse kaart aanwezig, maar het blijft lastig om iets te bestellen. Een aantal dingen die we aanwezen bleken niet aanwezig te zijn en uiteindelijk was het erg vaag wat we zouden krijgen. Bier bestellen is echter geen probleem, dat snappen ze wel. We krijgen varkensreepjes in saus, gekookte sla en rijst. Het was best lekker.

Morgenochtend gaan we naar het Pandafokcentrum, 15 kilometer buiten Chengdu. De gids raadde ons aan om vroeg heen te gaan, want panda's eten 's ochtends en als ze niet eten slapen ze. Ik ben erg benieuwd.