Asakuso, Ginza en Shibuya

Tokyo, 21 februari 2011

Wat hebben wij vannacht heerlijk geslapen!! Om 18.55 uur lagen wij in bed en om 19.00 uur sliepen we. We waren er echt aan toe. Gisteren in de metro op de terugweg konden we allebei onze ogen bijna niet meer open houden. Vannacht alleen nog om 1 uur wakker geworden, dan is het 17 uur 's middags in Nederland, dus dat is niet vreemd. In eerste instantie dachten we dat het gebeurd was met de slaap, maar gelukkig viel dat mee. We hadden de wekker gezet om 6.00 uur, om naar de visveiling te gaan. Toen de wekker ging hebben we maar besloten om de nacht eerst even af te maken. Dat duurde tot 9.30 uur. Heerlijk uitgeslapen stapten we dus het bed uit.

Na het ontbijt zijn we naar de Senso-ji tempel in Asakusa gewandeld, niet heel ver van ons hotel. Het hele gebied rond de tempel is super toeristisch, ontzettend veel kraampjes met toeristenrommel, maar ook veel handarbeidwerk en etenswaren. De tempel zelf wordt ook druk bezocht. Waar de tempel nu precies voor is wordt ons niet duidelijk, maar de tempel ziet er wel mooi uit. We wandelen daarna door het Ueno-park, een paar kilometer verder op. Een park in de winter blijkt ook niet alles te zijn. We hebben het snel bekeken en duiken een drukke winkelstraat in. We besloten om eens in een lokaal klein restaurant te gaan eten. Bij gebrek aan een Engelse kaart, bestellen we hetzelfde als de buren die al zitten te eten, geen verkeerde keuze! Het Japanse eten bestaat meestal uit verschillende kleine gerechten. Dit was biefstuk met ui, een kopje soep, witte kool, sla en nog iets (wat weten we niet precies).

Tijdens het eten vragen we ons af wat nu eigenlijk zo bijzonder is aan de Japanner. Ze zijn erg rustig, op straat, in de metro, in het restaurant, overal. We hebben nog geen auto horen toeteren, door rood lopen doen ze niet en zelfs voor het stoplicht gaan ze nog wel eens in een soort rij staan. Ze zijn super beleefd en bescheiden. Ook hebben ze wat vreemds over zich, bijvoorbeeld al die mensen met mondkapjes op. Het aantal vrouwen in spijkerbroek kan je bijna op een hand tellen.

Na de lunch stappen we voor het eerst vandaag in de metro, op weg naar de Tokyo-Tower, de Tokyose versie van de Eifeltoren. Uiteraard moet verteld worden dat deze toren hoger is dan die in Frankrijk, maar wij vinden 'm niet zo mooi als die in Parijs. Het uitzicht vanuit de toren is mooi, niet fantastisch. Dat is vooral te wijten aan het weer. Op een mooie dag kan je Mount Fuji zien liggen op 97 kilometer afstand, nu konden we de randen van de stad niet eens zien. Na het bezoek zijn we naar Ginza gereisd, een beetje het centrum van de stad. In deze wijk liggen alle dure sjieke winkels (Gucci, Bvlgari, Armani, Chanel, etc). De winkels zijn sjiek, de omving heeft wel iets weg van Times Square, met een hoop (licht)reclame aan de gevels en op de daken. Omdat het begint te schemeren ziet het er mooi uit. Op de eerste verdieping van een gebouw op de kruising nemen we wat te drinken, zodat we het verkeer op de kruising goed kunnen bekijken. Als we het hier gezien hebben nemen we de metro naar Shibuya, in het westen.

In Shibuya ligt een bijzondere kruising, vaak op tv te zien als ze beelden van Tokyo laten zien. Zodra de voetgangers lichten op groen gaan stroomt de gehele kruising vol met mensen. Ook hier nemen we op de tweede verdieping van een gebouw bij Starbucks een kop koffie en chocolademelk en bekijken we hoe het er allemaal aan toe gaat. Het is een leuk gezicht. Het wordt tijd om een restaurant te zoeken, we krijgen honger.

Na wat zoekwerk vinden we iets wat leuk lijkt. In Tokyo zitten veel winkeltjes en restaurantjes niet direct aan de straat, maar bijvoorbeeld op de 2e verdieping. Het restaurantje dat wij uitgezocht hadden zat in een kelder. Bij binnenkomst moesten we eerst onze schoenen uittrekken (niet aan te raden na een dag rondwandelen, maar toch)... We zitten in een soort kuil, gelukkig niet helemaal op de grond. De mevrouw buiten sprak een heel klein beetje Engels en helpt ons met bestellen. Bier en cola gaat nog makkelijk, het eten is al lastiger. Uiteindelijk wordt het iets met gerookte zalm, rauwe tonijn en sla. De zalm was een succes, rauwe tonijn is een delicatesse die niet meteen met warmte ontvangen werd.. Na deze maaltijd bestellen we nog wat gebakken kip. Het is hier heel normaal om meerdere ronden te bestellen. Eigenlijk hebben we wel weer lekker en leuk gegeten.

We lopen terug naar het metrostation en vertrekken nadat we Hachiko gevonden hebben, een standbeeld voor een hond die 10 jaar bij de uitgang van het station op zijn overleden baasje heeft zitten wachten. We rijden terug naar het hotel. Morgen vroeg op, nu gaan we alsnog naar de visveiling.