Pemba-Maputo & een dag in de hoofdstad

16 augustus 2011

Laten we vandaag beginnen bij gisteravond. Om 19.45 uur hadden we de transfer naar het vliegveld(je) van Pemba. Bij aankomst was het nog erg rustig, dus de beveiligingsbeambte nam rustig de tijd om onze tassen te checken. Direct was daar de lijn voor de check-in. Nadat de mevrouw achter de balie onze gegevens had uitgeprint blijkt er (opnieuw...) een probleem te zijn, maar omdat ze geen Engels spreekt weten we niet wat er aan de hand is. Onze paspoorten en ons reisboekje verdwijnen naar een kantoor achter de balie. Begrijpelijk beginnen we onrustig en ongerust te worden, het is en blijft immers LAM...! Als we van achter de balie naar binnen kijken ziet Susanne de man 'nee'-schudden, hij wenkt ons om naar het kantoor te komen. Het blijkt dat ons e-ticketnummer niet bekend is en dat ons vluchtnummer niet klopt. Onze reactie: jullie geven ons dit e-ticketnummer en het vluchtnummer, los het maar op! De man geeft aan in God te geloven en in een goede afloop en gaat aan het werk. Ondanks dat we net gedoucht hebben, begint de zweetlucht alweer op te komen :-) Na wat typen in een (zwaar verouderd) computersysteem krijgen we toch onze tickets, we vliegen als nog naar Maputo..

De vlucht is erg onrustig, wat betreft turbulentie. Susanne vindt het de beroerdste vlucht ooit. Na twee uur en twintig minuten landen we in de hoofdstad van Mozambique, Maputo. Als we naar de terminal gewandeld zijn, blijken onze tassen als eerste van de band te rollen. Snel de terminal uit en op zoek naar een taxi. Die blijken nog buiten te staan en voor 800 meticals (duur!!) worden we naar het hotel gebracht. Rond half twee ´s nachts komen we daar aan. Snel inchecken, onderhandelen over de prijs (verrast het nog dat de reservering niet bekend was?? Nee toch!!) en naar bed. Het hotel waar we verblijven lijkt een luxe vorm van Center Parks, midden in de stad.

Omdat we maar een dag in Maputo zijn, gaat de wekker toch op tijd weer af. Na het ontbijt gaan we richting de stad. De reputatie van Maputo is wisselend, aan de ene kant wordt het een van de weinige steden in (sub Sahara) Afrika genoemd met een goede sfeer en aan de andere kant staat het ook bekend om het lastig vallen van toeristen door de politie met het oog op omkopingen.

In een van onze boeken staat een stadswandeling die we willen lopen. We lopen door het historische centrum van Maputo, wat duidelijk ooit eens erg mooi geweest moet zijn. Net als in alle andere plekken heeft het gebrek aan onderhoud hier duidelijk zijn tol geëist. Hetzelfde geldt voor de stoep, het blijkt ook hier oppassen waar je loopt! De stad heeft inderdaad een goede sfeer en is leuk om doorheen te wandelen. We bezoeken het treinstation (uitgeroepen door Time als een van de 10 mooiste treinstations in de wereld) en een lokale markt. Daarnaast bezoeken we nog twee musea: het museum voor moderne kunst en het geld-museum. Terwijl we door de stad lopen blijft het ons verbazen dat er zo weinig aan onderhoud gedaan wordt, de stad zou zo veel mooier kunnen zijn. Maar goed, het blijft Afrika...

Het eerste is wel aardig en het tweede is erg interessant; ze bezitten een grote collectie geld uit het verleden van Mozambique en de rest van de wereld. Bijvoorbeeld ook een hele munten collectie van de ouderwetse Nederlands Gulden, zelfs munten die wij nog nooit gezien hadden (vierkant guldenmuntje). Met een tuc-tuc rijden we, naar waar lijkt, een ander centrum in de stad. Bij aankomst blijkt dat eigenlijk behoorlijk tegen te vallen. Er zitten veel hotels en wat restaurants, maar echt heel boeiend of mooi is het niet.

Aan het eind van de middag gaan we terug naar het hotel, even opfrissen om daarna naar waarschijnlijk het beroemdste restaurant van Maputo te gaan: Costa do Sol. Costa do Sol is erg beroemd vanwege zijn garnalen, volgens de locals de beste ter wereld. Het restaurant ligt zo´n 5 km buiten het centrum van de stad, dus we nemen een taxi die kant op.

Zoals het hoort bestellen we natuurlijk garnalen. Ze zijn inderdaad goed te eten, maar de lekkerste ter wereld? Ach ja, aangezien wij geen grote viseters zijn en ook zelden tot nooit garnalen eten zijn wij zeker niet degene om dit te bevestigen.

We hebben overigens de hele dag geen problemen gehad met de politie (die hier rustig over straat wandelen met AK-47´s!). Het is een leuke en relaxte stad om te zijn!