Dag 1 en 2

Zaterdag 4 juli en zondag 5 juli

José en Mart hebben ons naar Schiphol gebracht. De verwachtte drukte bleek er niet te zijn. Na 5 minuten was het inchecken gedaan en hebben we nog een kopje koffie gedronken. Na de koffie toch alvast maar door de douane. Achter de douane nog even snel een hamburger en dan naar de gate. Bij de gate valt het meteen op hoeveel handbagage die Chinezen meenemen! Ondanks dat het vliegtuig behoorlijk vol zat verliep het boarden erg soepel. Eenmaal aan boord vonden we beide dat er wel een apart stel (5 personen) achter ons zat. De stoelindeling van het vliegtuig was aangepast, zodat ze met z'n vijven ook bij elkaar zaten. Later in de vlucht bleek dat het ging om een uitzetting van een Chinees. Vier begeleiders waren mee om hem in Beijing af te zetten. Ook de cabinepersoneel leek het wel interessant te vinden, ongeveer alle bemanningsleden, inclusief piloot, kwamen even langs voor een praatje.

De vlucht verliep eigenlijk prima, op de start en de landing na, in tegenstelling tot wat ons vooraf door ervaringsdeskundige gemeld was... Bij de start schudde en trilde het vliegtuig zo dat sommige medepassagiers een gil geven. Na een aantal seconden verdween het. Tot een half uur voor de landing bleef alles rustig. De service van KLM is erg goed, beter dan wij beide van andere maatschappijen gewend zijn. De landing verliep met horten en stoten, veel turbulentie. Ook de daadwerkelijke landing was niet zachtzinnig te noemen. Maar goed, we waren in China!

Voordat we het vliegtuig mochten verlaten werd eerst bij alle passagiers de temperatuur gemeten; Mexicaanse varkensgriep... Ook moesten we een verklaring invullen met daar in de verblijf plaats voor de komende 7 dagen en moest je aangeven of je ziekte verschijnselen had. Na de geneeskundige en paspoortcontrole was lag onze bagage al op de band. Nog even op de douane en vervolgens was het voor ons ook de vraag of en wie er zou staan. 'Herbe' van het Chinese toeristenbureau stond ons met een bordje op te wachten en heeft ons met chauffeur naar het hotel gebracht. Het vliegveld ligt zo'n 20 kilometer buiten het centrum. Tussen het vliegveld en het centrum liggen 6 (!) ringwegen rond Beijing. Ons hotel ligt binnen de eerst ring. Eenmaal aangekomen bij het hotel / jeugdherberg even snel inchecken, de afspraak voor woensdag gemaakt en naar de kamer. Prima kamer, werkelijk niks mis mee! Keurige wc, douche, airco (het was bij aankomst al 30 graden Celsius), flatscreen en goede bedden. Zelf had ik wel even willen slapen, ik had wel een halve slaappil ingenomen, maar heb even goed niet veel geslapen in het vliegtuig, maar Susanne vond het terecht zonde en wilde de stad gaan verkennen.

Het doel was om het Olympisch Stadion (het vogelnest) te bezoeken. Via de metro zouden we daar moeten komen. Op weg naar de metro werden we aangesproken door 2 Chinese studenten die graag hun Engels wilde oefenen. We zijn de beroerdste niet dus even praten moest wel kunnen. Van het een komt het ander, wij moesten mee naar hun school om hun kalligrafeerwerk te bewonderen. Naïef / stom als we waren hadden we niet door dat ze gewoon aan het verkopen waren. Het werk was op zich nog wel mooi ook. We hebben dus meteen een cadeautje voor Marleen aangeschaft. Wel meteen een hoop geleerd, zou later die dag nog een paar keer van pas komen! Na de aankoop ons 'ontworsteld' aan de twee studenten en op naar de het metrostation. Eenmaal daar loop je echt een andere wereld aan: die van de laagopgeleide en met name niet Engelssprekende Chinees... De kaart aankoop ging nog wel qua communicatie en zeker wat betreft prijs (omgerekend 0,20 cent per metrokaartje p.p. voor héél Beijing). Maar dan begint het probleem: 1. Welk station ben je? 2. Naar welk station moet je? 3. Waar moet je dan overstappen? Etc. Na veel goed bedoelde antwoorden als: “yes” of “oke” was er toch een mevrouw die met behulp van de kaartjesautomaat het verhaal wist uit te leggen. Later bleek dat in de metro's (godzijdank!!) ook alles redelijk goed in het Engels staat aangegeven. De metro in Beijing is een oase van koelte (airco in de metro, hier kan het dus wel) maar niet van rust. Het is eigenlijk altijd heel erg druk, maar met zulke prijzen is dat ook niet vreemd.

Eenmaal de metro weer uit zagen wij bij oplopen van de trappen het Vogelnest verschijnen. Indrukwekkend! Door het vele stof (uit de Gobiwoestijn) is 'ie wat minder mooi dat op televisie, maar het blijft een ontzettend mooi stukje architectuur. We hebben ook kaartjes gekocht en zijn het stadion in gegaan. Ook de binnenkant van het stadion is werkelijk indrukwekkend! Heel, heel mooi! Je mocht zelf het veld betreden en dat deden hele hordes mensen ook, wij dus ook. Een bijzondere ervaring van Susanne en mij was dat we de hele tijd gevraagd werden om samen met Chinezen op de foto te gaan. Kinderen en volwassenen lopen gewoon op je af en vragen of ze met ons op de foto mogen :-). We voelden ons superberoemd en spraken af dat als we een dipje zouden hebben, we direct terug naar het stadion zouden gaan. Dat geeft namelijk zo'n boost aan je ego!! Ook later in de stad merken we dat veel mensen, vooral jongeren, ons uitgebreid bekijken en naar ons wijzen. Toch vreemd, Beijing is toch een wereldstad waar behoorlijk wat toeristen rondlopen.

Na ons bezoek aan de het stadion bij een tentje op straat wat (3 flessen) drinken gekocht (we zweten ons helemaal kapot) en een bak met noodles. Vervolgens richting het plein van de Hemelse Vrede, het Tiananmenplein. Ondanks dat we al eerder zulke ervaringen hebben gehad, blijft het toch heel speciaal om opeens op zo'n bekende plaats te zijn. Het portret van Mao, de poort van de Hemelse Vrede (het gebouw waar het portret van Mao aan hangt), de gebouwen aan weerskanten van het Tiananmenplein zoals de grote hal van het volk, of de soldaten die rond marcheren, etc. Gewoon speciaal! Na het hele plein overgelopen te hebben, dat is nog een behoorlijke tippel, besloten we dat het mooi was voor vandaag. Allebei vermoeid en allebei hongerig zijn we weer de in metro gestapt. Het hotel moet dicht bij het plein liggen, waar we konden het niet plaatsen en hadden geen goede kaart.

Op de terugweg een restaurant binnengestapt. Ook hier kregen we te maken met de taalbarriere. Sommigen spreken nog minder Engels dan wij Chinees. Uiteindelijk is het gelukt. We aten “kip die in het paleis was ontploft” en rundvleesreepjes met rabarber en boontje. Uiteraard was alles lekker gekruid. Nadat het eten met stokjes was aangeleerd hebben we heerlijk (grandioos!!) gegeten! Hopelijk is dit een voorbode voor de rest van de vakantie!