dag 23, 9 augustus 2010

Urubamba, 9 augustus 2010

Zo, minder gelovigen; wie had er ooit gedacht dat wij nog eens zou overnachten in een Franciscaner klooster? Ik in ieder geval niet! Maar vannacht is het zo ver, we slapen namelijk in het Monasteria de la Recoleta, een hotel met een eigen kerk :-). Slechter zullen we er in ieder geval niet van worden...

Vanmorgen werden we wakker in Ollantaytambo. Het ontbijt was het beste tot nu toe, 6 soorten brood, 3 soorten yoghurt, vleeswaren, kaas, allerlei soorten drinken en fruit. Het klinkt misschien een beetje vreemd, maar de ontbijten tot nu toe waren niet al te best. Lekker boers, maar ik mis een gewone bruine boterham het meeste als ik op reis ben, niet alleen nu, ook in China al. Nog voor het ontbijt moest eerst het probleem met internet nog worden opgelost. Het Samanapaq hotel had namelijk wel wifi-internet, maar ik kreeg steeds geen verbinding. Vanmorgen kon het probleem verholpen worden en kon ik onze verslagen en foto's van de afgelopen dagen weer plaatsen.

Na het ontbijt en het internetten zijn we Ollantaytambo per voet gaan verkennen. Gisteravond baalde we nog een beetje dat we zo'n eind (in het donker) moesten lopen, zonder dat we precies wisten waar heen we aan het wandelen waren. Vanmorgen bleek dat we vrijwel midden in het centrum van Ollantaytambo zaten. Volgens de reisgids een van de laatste plaatsen waar nog geleefd wordt zoals de Inca's vroeger deden, dat is waarschijnlijk wel wat overdreven. We besluiten om 2 paarden te huren en per paard het dorp en de omgeving te gaan verkennen. De paarden kan je huren in een lokaal café-restaurant, waarna je 30 minuten moet wachten en je kan vertrekken. Nou ja, uiteraard wordt het 45 minuten later. Net voor het vertrek vraagt de verhuurder of we ook nog een gids mee willen hebben... We hadden eigenlijk verwacht dat dit er wel bij zou horen, je geeft toch geen twee gringo's (zonder enige ervaring op een knol) zo maar je paard mee voor 4 uur? Blijkbaar hier wel. We nemen dus wel een gids mee.

Omdat we alle twee nog nooit echt paard gereden hebben valt het aan het begin niet mee, hoe stap je eigenlijk op? Bij Susanne gaat dit nog wel redelijk, ik moet eerst naar een trap lopen en van een verhoging op het paard klimmen. De paarden zijn redelijk mak, ze kennen de weg. Het enige is dat ze elkaar nogal bezig houden, ze gunnen elkaar weinig ruimte en het inhalen van elkaar eindigt regelmatig in het afsnijden van elkaar. Het wendt trouwens snel op de rug van het paard, erg comfortabel wordt het overigens de hele weg niet.

We rijden eerst het dorp uit en de heilige vallei in. De rotsformaties zijn erg indrukwekkend. We passeren Inca-terrassen, die vrijwel tot aan de top van de berg lopen. Op zich hebben we dergelijke terrassen wel eerder gezien, wat nieuw is is dat deze terrassen één trap hebben van de voet tot de top van de berg, zeker een paar honderd meter de hoogte in! Je zal 'm maar moeten beklimmen...! Even verder op lijken we echt de moderne tijd verlaten te hebben. We wandelen langs boeren die nog een ploeg laten voorttrekken door twee koeien en een andere boer die gecontroleerd met een fakkel zijn land aan het affakkelen is. Na twee uur stoppen we en kunnen de paarden even bijkomen en wat gras eten. Het drinken doen ze zelf onderweg al. Vooral het paard van Susanne blijkt nogal dorstig.

Op de terugweg rijden we door het oude centrum van Ollantaytambo, door de smalle lange steegjes van het dorpje. De paarden weten hier de weg blijkbaar goed, zonder enige aanwijzing komen we aan bij het huis waar ze 'wonen', midden in het dorp. We stappen af, geven de gids een hand en wandelen naar het centrale plein. Nog even wat eten en we reizen af naar Urubamba, een dorp wat op zo'n 20 minuten rijden ligt. We willen eigenlijk met een 'collectivo', een gezamenlijk busje wat volgepropt wordt en dan vertrekt, maar we kunnen ze niet vinden. Als we in de taxi zitten blijken ze een straatje verderop te staan, so close, but....

Als we aankomen bij het klooster zijn we allebei onder de indruk van het hotel. Het is verreweg het mooiste waar we tot nu toe verbleven zijn. Ook de kamers zijn erg mooi. We hebben de Inca-trail gelopen met een Nederlands gezin uit Brabant en twee Oostenrijkers. Zij zitten ook nu in hetzelfde hotel. Nadat wij het dorpje hebben bezocht (wat niet veel voorstelt) eten we met z'n achten in het hotel, wat erg gezellig is.

We bekijken morgen even wat we precies gaan doen. Hier in Urubamba is op zich niet heel veel te zien. Er zijn nog een paar Inca-ruïnes te bezoeken, maar misschien gaan we op tijd terug naar Cusco. We zien wel!