Dohuk, dag 5

Vandaag hebben we mogen ervaren hoe het is om een hele dag deel uit te maken van de de familie van Jevan en dat is, in een woord, onbeschrijfelijk. Maar ik zal toch een kleine inspanning plegen om dat toch te doen.

Om iets voor 10 uur werden we opgehaald door Rocan, Bijar en Beshar. De rest van de familie was al vertrokken naar Diralok, waar de familie oorspronkelijk vandaan komt. Op de weg daar naartoe stoppen we letterlijk in de bergen bij Amedyia. Het is 1 mei en dat betekent hier een vrije dag. De steden lopen dan leeg en de bergen worden gevuld. Iedereen rijdt met auto’s vol mensen, eten en tentjes de bergen in. Boven in lijkt het wel een grote wilde camping, met openstaande auto’s waar de lokale muziek uit klinkt. En overal staan auto’s. Een apart gezicht. Wij denken eerst dat wij ook hier uit stappen, maar het uitstapje (van een uur) is voor ons om te zien hoe het er aan toe gaat.

We rijden verder naar Diralok, waar 3 grote terreinwagens staan te wachten. We ontmoeten de rest van de gezinnen en vertrekken in colonne de bergen in. Er wordt even gediscussieerd over de exacte plek waar we de dag gaan doorbrengen, maar het lukt om een mooie plek te vinden: onder een grote walnotenboom, vlak bij een natuurlijke bron waar het (ijskoude) water het begin van een rivier is. Onder de boom worden verschillende kleden neergelegd en niet geheel vreemd: ook volgezet met eten. Het eten is (wederom) lekker. Na het eten is ons niet geheel duidelijk wat de bedoeling is, maar iedereen kan lekker doen wat ‘ie wil. Het gaat er eigenlijk heel relaxt en gemoedelijk aan toe. Nog een leuk detail: de bron is ook de perfecte plek om je afwas te doen na het eten. Als het tijd is voor thee gaan twee broers de bergen in om hout te zoeken, zodat er een vuurtje gestookt kan worden.

Na de thee wordt alles ingepakt en vertrekken we naar een andere plek. Tussendoor nog een snelle stop, waarbij Susanne in traditionele kledij gestoken wordt. De tweede plek heeft minder schaduw en daarom zijn we daar niet direct heen gegaan. Het ligt aan de andere kant van Diralok, bij de plek waar de rivier tussen de bergen vandaan komt. Het is voorjaar, dus de rivier is wild, bruin en staat hoog. In de rivier staan twee opgeblazen bruggen en in deze omstandigheden kun je de rivier niet oversteken. Beide bruggen zijn door de troepen van Saddam opgeblazen. Het achterliggende dal kon door het regime niet gecontroleerd worden, dus werden de daarin liggende dorpen van de aardbodem gevaagd en de bruggen opgeblazen. Zo los je dus problemen op...

De natuur en het uitzicht hier zijn prachtig. Als wij watermeloen gegeten hebben, loop ik met de andere mannen naar de brug toe. Vanaf de enige nog bestaande boog kijken we hoe het water voorbij raast.

We vertrekken rond zonsondergang terug naar Dohuk. We spreken met iedereen nog even af bij Jevan thuis, zodat we daar netjes afscheid van iedereen kunnen nemen. We zijn iedereen erg dankbaar voor de hele leuke dagen. Ze hebben echt hun best gedaan om het ons naar de zin te maken en dat is heel goed gelukt. Bij Jevan thuis ontmoeten we nog de moeder van Adam, waarna we nog wat eten. Na de thee brengt Jevan ons naar het hotel. We reizen nu zelf verder, morgenochtend reizen we met een taxi richting Sulimaniya en nu slapen want we zijn bek-af!