Dag 4

Vanochtend was het opstaan nog niet zo makkelijk. 's Nachts om 3.00 uur lagen we wakker, en 's ochtends waren we nog moe. Toch een beetje last van de jetlag. Vanavond wat later naar bed dan 21.00 uur, hopelijk slapen we dan door. Vandaag hebben we de Verboden Stad bezocht, de verblijven van de oude keizers van China. Dit complex met tientallen (misschien wel honderden) oude Chinese bouwwerken ligt midden in de stad. Het heeft deze naam gekregen, omdat alleen de keizer en zijn hofhouding er toegang toe kregen. De Verboden Stad ligt op 10 minuten lopen van ons hotel, dus om 9.00 uur waren we er al. Maar we waren zeker niet de enigen! Het was ontzettend druk, vooral met (Chinese) toeristen en grote groepen schoolkinderen. Het was heel mooi om alle echte Chinese gebouwen te zien. We hadden gepland om hier zo'n beetje de hele dag door te brengen, maar we waren met een uur alweer de Stad uit. Dit eigenlijk ook omdat het, ondanks het tijdstip, al weer 30 graden was. Op een open plaats zonder een zuchtje wind is dat best warm.

Vervolgens besloten we om naar het vlakbij gelegen Beihai park te gaan. Een heel groot park met een eilandje in het midden, met daarop een witte pagode. Rond het eiland ligt een groot meer, waarvan een gedeelte is bedekt met waterlelies. Heel mooi. Tijdens de wandeling rond het meer zagen we een bootjesverhuur. Dit leek mij erg leuk en er waren nog een paar bootjes vrij, dus hebben we een uurtje rondgedobberd. Het was een “battery boat” welteverstaan, dus we hoefden gelukkig niet te trappen of te roeien. Hierdoor was het met een windje er bij ook lekker verkoelend (en voor Susanne slaapverwekkend... Maar ach, dat is elk vervoersmiddel dat hobbelt, bobbelt, schudt en beweegt :-) )

Rond 14.30 uur gingen we vanuit het park met de bus (1 yuan voor heel Beijing!) richting het Plein van de Hemelse Vrede. Een ritje van 2 minuten, maar onze voeten en de hitte waren we even zat. Daarna een stukje met de metro naar onze laatste bestemming voor vandaag, de Tempel van de Hemel. Deze bleek nog niet zo makkelijk te vinden, omdat wij uit de metro linksaf sloegen, terwijl we 10 meter naar rechts hadden moeten gaan. Hierdoor liepen een kwartier lang langs een hoge muur, waar we uiteindelijk de west-gate van het tempelcomplex zijn binnen gegaan. Maar we werden beloond, daar was de mooie, hoge, gekleurde Tempel van de Hemel.

Voor het avondeten liet Mark zich aanraden om 'roast duck', de beroemde peking eend, te gaan eten.
Om de hoek bij het hotel hebben we net heerlijke eend gegeten. Geheel tegen mijn principes (zo zielig, zo'n eend), maar je moet alles eens proberen.