Dag 6

We zijn nog steeds op weg naar Pyongyang. Het is gisteravond toch nog gelukt om door de coupes vol Chinezen te komen en een restauratie te bereiken. Het menu bestond uit garnalen in een krokant jasje, rundvlees met paddenstoelen en kip met wortel en komkommer. Eigenlijk maakte het ons niet zoveel uit wát er op het menu stond, ik had er zelf al rekening mee gehouden dat we met een lege maag naar bed zouden gaan.

Na het eten terug naar de coupe van Noord Korea: deur op slot, sta je dan met je goede gedrag. Een Noord Koreaan aan de andere kant van de deur wilde ons niet helpen, zelfs niet nadat we het ticket naar Pyongyang hadden laten zien... Een Chinees schoot te hulp en zocht een Chinese conducteur. Met wat lawaai wist hij de aandacht van een Noord Koreaanse conducteur te krijgen, en we waren weer terug in de (rustige) coupe. Terug op onze plaatsen hebben we nog wat gedronken en komkommerchips gegeten, bedden op maken en slapen maar!

Het slapen ging erg goed. We hebben beide geen stop gemerkt. Om 03.30 uur kwam daar verandering in, er werd hard op de deur gebonkt; twee Noord Koreanen kwamen ons vergezellen in onze hut. Susanne moest verkassen, ze lag ook onder, maar moest nu boven mij komen slapen. Vooral het wegzetten van de bagage van de Koreanen bleek een behoorlijk toer. Het is niet normaal wat die gasten allemaal mee zeulen op weg van China naar Noord Korea! Eind goed al goed, alle bagage opgeborgen en weer verder slapen. Om 6.30 uur werden we weer wakker. De Koreanen maakte zich op voor het ontbijt. Wij, slecht voorbereid als we waren, hadden dus niks bij ons. Gelukkig nodigde ze ons uit om met hun de maaltijd te delen: rijst, een broodje bapao (zonder vlees) en rundvlees in ketjapsaus: heerlijk!

Om 7.30 uur kwamen we aan in Dandong, de Chinese zijde van de grens. De vertrektijd hier was minimaal 2 uur later. In Dandong werden onze paspoorten ingenomen en zijn we met de trein wat heen en weer gereden. De twee treinstellen voor Noord Korea werden losgekoppeld van het Chinese deel. Om 9.50 uur vertrokken we eindelijk weer van het station, een uur vooruit op je horloge, maar een eeuw terug in de tijd! We werden de grensrivier tussen China en Noord Korea over geduwd: Eindelijk in Noord Korea! Hier begon het spektakel van de Koreaanse grenscontrole!

Na de aankomst in Noord Korea werden eerst weer de paspoorten opgehaald, nu moesten ook de visa worden afgegeven. Vervolgens werd hut voor hut de hele trein uitgekamd. Eerst waren de Koreanen aan de beurt. Op een formulier moest je alle nieuwe bezittingen aangeven, alle koffers en tassen moesten op en werden gecontroleerd. Uit voorzorg hadden wij alles waar vragen of opgetrokken wenkbrauwen zou kunnen veroorzaken op de bank gelegd: boeken, tijdschriften, de laptop, Ipod, mobiele telefoons, de filmcamera en de fototoestellen. Bij aanvang van de controle bij ons werden eerst alle fotocamera's uitvoerig gecontroleerd: alle foto's werden bekeken. Vervolgens werden de boeken en tijdschriften beoordeeld. Tot slot moesten we een voor een de tassen laten controleren. Het ging erg snel, de douanier had blijkbaar geen zin om de hele rugtas leeg te halen. Uiteindelijk vertrokken we om 14.20 uur weer, dat is dus 1 kilometer per 7 uur! Maar, we zijn binnen in het meest gesloten land ter wereld.

Direct valt alle propaganda op. Elk dorp, elk station en elke doorgaande weg is voorzien. De verwachting was dat we om 19.30 uur in Pyongyang aan zouden komen. Het was dus weer even tijd voor een dutje. Na twee uur slapen zijn we weer gaan zitten. Terwijl we naar buiten keken viel het vooral op de het een erg groen land is. Alle beschikbare ruimte wordt gebruikt voor landbouw. Zelfs de dijkjes tussen de rietvelden zijn ingezaaid met bv. mais.

Rond 19.45 uur kwamen we (eindelijk) aan op het station van Pyongyang. We zijn gewoon uitstapt en rustig richting de uitgang gelopen. We gingen er vanuit dat onze gids vanzelf naar ons toe zouden komen, aangezien wij als enige blanken, lange en blonde mensen er toch wel uitspringen. De tactiek werkte. Na het voorbij lopen van een paar coupes kwam onze gids naar ons toe. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en of we toeristen waren. Vervolgens werden we meegenomen naar een speciale uitgang van het station. Nog even de treintickets laten zien en we stonden buiten.

Lee, onze gids, nam ons mee naar een busje. Daar werden we, na vertrek en onderweg naar het hotel, voorgesteld aan Sue en Choe. Sue is mede gids en Choe is onze chauffeur.

Even inchecken: 35ste verdieping, kamer 17 :-). Het Yanggakdo Hotel telt 43 verdiepingen en een mooi uitzicht over de stad. Na het opfrissen hebben we nog wat gedronken met Sue en Lee. We hebben het programma doorgenomen en kregen een paar do's en don'ts te horen. Nog een hapje eten en op naar bed. We zijn moe van het reizen maar het verblijf in Noord Korea is vanaf het begin een boeiende ervaring!