Dag 12

We dachten dat het vandaag een rustig dagje zou worden, maar alles behalve dat! We zijn zelfs blij dat we nog leven, maar meer daar over straks. Vanochtend hebben we in Shanhaiguan rondgewandeld in een hutong, een traditionele Chinese wijk met een wirwar van kleine straatjes en marktjes. Het is er, naar onze standaard, vies, klein en oud. Maar het ziet er op zich wel gezellig uit. Veel bewoners zitten buiten. Sommige verkopen groente en fruit, maar andere zitten gewoon te wapperen tegen de hitte. Het was nog maar 9.00 uur, maar het was al heel warm. Na een uurtje wandelen konden we het niet meer koel krijgen, dus gingen we in de schaduw op de trap van een gebouw zitten, omringd door Chinezen die het ook erg warm hadden. We zien regelmatig kleine kinderen met een broekje die open is bij het kruis en de kont. We hebben nu ontdekt waarom. Een kindje moest plassen, en opa vond het goed dat hij op de trap door z'n hurken ging. We zagen gisteren ook al een klein meisje die zat te poepen op straat. We weten niet of dat gewoon is hier, maar wij vonden het nogal vreemd.

Om 11.00 was onze gids er om ons naar het busstation te brengen. De bus naar de volgende bestemming, Chengde, zou vertrekken om 13.00 uur. We moesten eerst nog 30 minuten in de taxi, voor we er waren. De gids, die de nacht er voor op de bank in het hotel heeft liggen slapen om ons de volgende ochtend naar de ontbijtzaal te brengen, vroegen we mee om te gaan lunchen. Zij wist wel een restaurant. In de grote eethal waren alleen Chinezen, en we werden uitgebreid bekeken. Onze gids legde uit dat ze dachten dat we Russen waren. Dat ontkende wij natuurlijk snel! Het valt ons ook op dat andere blanken toeristen inderdaad vaak Russen zijn.

Om 12.30 uur konden we naar de bus, maar ik moest echt nog even plassen. De gids waarschuwde al dat de wc 'very dirty' zou zijn, maar misschien was er geen wc in de bus. En de rit zou 5 uur duren. Ik dacht dat het wel mee zou vallen, aangezien ik al anderhalve week boven hurktoiletten hang. Nou, het kan dus nog een stapje erger! Het begrip 'openbare toiletten' nemen ze in China wel heel letterlijk. Ik zal het proberen te omschrijven; toen ik binnenliep zag ik twee rijen 'hokjes' tegenover elkaar, gescheiden door alleen een laag stenen muurtje, geen deurtjes. Onder de hokjes liep dwars een diepe geul. Mijn eerste gedachte was dat ik toch echt moest plassen. Ik zag al twee vrouwen rustig op hun hurken zitten, dus ik koos ook maar een hokje. Toen kwam nog de grootste schrik, want in de geul lagen verse hopen poep. Ik heb mijn schaamte en hygiëne maar even aan de kant geschoven, en ben gaan plassen. Ik denk dat dit toch wel een van de smerigste dingen was die ik ooit gezien, geroken en gedaan heb.

Even later konden we de bus in. Mark en ik hoopten op een touringcar met airco, maar dat was 'iets' te veel gewenst. Het minibusje dat voor ons klaarstond was behoorlijk oud en op het moment van vertrek zat het afgeladen vol met Chinezen en wij. Alle ramen open en gaan maar. De rijstijl van de chauffeur was behoorlijk vlot en wild. In het begin vonden we het toeteren, inhalen en op het laatste moment remmen nog wel grappig, maar op de open weg met heel veel vrachtverkeer werd het echt gevaarlijk. De Chinese mensen om ons heen bleven echter heel rustig en gaven geen krimp. Een heel aantal keer zaten we echt met de bezwete billen bij elkaar, omdat we bijna op de tegenliggers zaten. De reisgids, die ik onderweg aan het lezen was, beschrijft; veel verkeersongelukken in China, volgestouwde minibusjes, schrikbarend slechte wegen, geringe rijvaardigheid, gapende gaten in het trottoir. Misschien hadden we dit moeten lezen voor we het busje instapte....!

We waren heel erg blij (écht!!) dat we om 18.00 uur levend in Chengde aankwamen. Nadat we hadden ingecheckt in het hotel, gingen we op zoek naar een restaurant. Hier in Chengde vind je echt geen Engelse teksten, dus we liepen op goed geluk een restaurant binnen. Starende Chinese mensen, een Chinese menukaart, geen Engelse sprekende medewerkers. Spannend! Mark liep uiteindelijk langs de tafeltjes bij de andere eters om aan te wijzen wat wij wilden eten, anders kwamen we er echt niet uit. In het midden van de tafel zat een pit, waar een grote pan op werd gezet met kokende bouillon met stukjes groente en kruiden. We kregen twee borden met sla en een bord met dunne stukjes vlees. We weten nog niet wat het was, maar ik denk lamsvlees (die smaak herken ik wel). Dit bleek te zijn wat we hadden besteld, maar dat was een beetje weinig. Mark ging nog een rondje lopen en dacht dat hij kip had besteld. Dit bleken de dikke witte glibberige slierten alleen niet te zijn. We denken dat het orgaanvlees was. De smaak viel nog mee, maar de textuur was echt heel vies. Ik kreeg het echt niet weg! Mark deed alsof hij het lekker vond, maar zijn hoofd verraadde het tegendeel, haha! Volgende keer toch maar het boekje “Chinees, wat en hoe” meenemen.

Het klinkt soms misschien wat negatief, maar het is vooral verwondering over hoe alles hier gaat. Het is echt een compleet andere cultuur, maar wel erg bijzonder om mee te maken!