Dag 14

We zijn weer terug in Beijing. Tussen Chengde en Beijing stond een wandeling op de echte Chinese muur op het programma. Gisteren hadden we natuurlijk een stukje van de muur rond het bergresort gewandeld en ook in Shanhaiguan liepen we al op de muur.

Het was gisteren lang onduidelijk wie ons nou eigenlijk op zou halen in Chengde. We waren op eigen gelegenheid vanaf het busstation naar het hotel gegaan. Normaal gesproken krijgen wij bij aankomst van de gids te horen hoe laat we weer vertrekken. Met behulp van de manager van het hotel kwamen we er achter dat onze gids uit Beijing ons op zou komen halen.

Na het vertrek uit het Chengde volgde een uurtje snelweg. Voor ons een veilig idee! De weervoorspellingen voor vandaag waren niet al te best en de voorspellingen klopte... Het regent. Paul had ons getipt om van die noodponcho's te kopen, een goede tip.

We lopen van Jingshanling naar Simatai. Een wandeltocht van 4,5 uur. Niet dat de afstand zo heel groot is, maar de Chinese Muur loopt van bergtop naar bergtop over de bergkam. Omdat het regenachtig is, is het zicht niet geweldig, maar evengoed indrukwekkend. Het is ongelofelijk dat ze deze muur zonder machines in elkaar gezet hebben. Je kan de wachttorens op elke bergtop goed zien liggen en de mist (wolken) maken het een idyllisch plaatje.

In eerste instantie is de muur redelijk bewandelbaar, dit is namelijk het gerestaureerde deel, maar dat eindigt na 45 minuten. In de gietende regen bereiken we het ongerestaureerde deel. Vanaf nu is het klimmer en klauteren naar elke bergtop om vervolgens voorzichtig weer af te dalen. Door de regen zijn alle stenen behoorlijk glad geworden. Ondanks de regen besluiten we onze poncho's af te doen, onder de poncho is het net zo nat als erboven. Onze t-shirts zijn zeiknat van het zweten. Aangezien we nog overwegend naar boven aan het klauteren zijn zit het met onze temperatuur wel goed. In elke wachttoren staan verkopers met water, cola, bier (!) en t-shirts. Omdat we bij aankomst meestal eerst flink op adem moeten komen, hebben we daar weinig interesse in. Ik kan op mijn gezicht het verschil tussen zweet en regen niet meer onderscheiden.

Nadat we het hoogste punt bereikt hebben doen we toch onze poncho's maar weer aan. We koelen behoorlijk af. Onder de poncho's nog steeds de zeiknatte shirts... Als we in de buurt van Simatai komen zien we hoe bouwvakkers bezig zijn om stukken van de muur te restaureren. Volgens onze gids is dat maar goed ook, dit deel is nog slechter dan het stuk dat we net gelopen hadden... Na een paar uur klauteren bereiken we Simatai. Toch een beetje een euforisch gevoel :-)!

Bij de parkeerplaats besluiten we toch maar een t-shirt te kopen. Niet omdat ze zo mooi zijn, maar zodat we weer droge kleding hebben. Na enig afdingen hebben we twee t-shirts voor 35 yuan, geen slechte deal.

Dan nog even de autorit naar Beijing. Ook deze was er weer eentje van de buitencategorie! Een weg met twee richtingsverkeer die om de haverklap veranderd in een tweebaans eenrichting weg. Pas als Susanne vraagt of iedereen hier graag dood wil besluit onze chauffeur zich een beetje (ja, beetje) aan te passen. De laatste 60 kilometer gaan weer over de snelweg. Gelukkig!

Back in Beijing!!