Dag 16

We zitten nu in de trein van Beijing naar Datong. De kans is groot dat je (net als ons voor deze reis) nog nooit van Datong gehoord hebt. Datong ligt zo´n 300 km ten westen van Beijing en telt zo'n 2,7 miljoen inwoners. Hiermee is het in China een middelmaat qua grootte. Beijing bijvoorbeeld telt tussen de 16 en 17 miljoen inwoners.

Vanmorgen zijn we naar het militair historisch museum van China geweest. Een ouderwets statig communistisch gebouw; breed, in het midden hoog met een gouden ster boven op het dak. Het zou in Noord Korea niet misstaan. Buiten het gebouw moeten we eerst kaartjes halen. Kopen blijkt niet nodig, want de toegang is gratis. Voordat we naar binnen mogen eerst weer even met de tas door een scanner, dat is hier zo'n beetje algemeen. Vervolgens het museum in, waar je kaartje weer keurig ingenomen wordt.... Ja hoor, mensen zat en voor iedereen is een baan. Noord Korea heeft dus niet het alleen recht op dit soort systemen.

Als je binnenkomt uiteraard eerst een enorm beeld van Mao, in de hal erachter staan echte straaljagers, tanks, afweergeschut en zelfs een heuse raket! Verder zijn hier nog wat jeeps en andere voertuigen te zien. Op de eerste verdieping alle soorten geweren, pistolen, mitrailleurs, munitie, luchtafweergeschut, bommen, messen en andere dingen waarmee geschoten kan worden. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze alle wapens die ze gebruiken en gebruikt hebben tentoongesteld hebben! Vervolgens kun je in een souvenirshop allerlei miniatuur geweren, tanks, vliegtuigen (van munitiehulsen), etc op een gepolijst houten plankje kopen. Ze doen goede zaken, maar niet met ons. We overwegen nog even iets voor bij Stefan en Brenda thuis te kopen, staat toch leuk zo'n gouden tank op een plankje bij de televisie??

In de andere hallen op deze verdieping van het museum krijg je precies uitgelegd hoe de communistische partij eerst de imperialistische Japanners het land uit geschopt heeft en vervolgens de kliek van aanhangers van de keizer verslagen heeft. Mao heeft hier ook weer een prominente rol.

Nog een verdieping hoger is de tentoonstelling van het huidige leger van China. Ze doen hun uiterste best om de macht en moderniteit van het leger goed naar voren te brengen. Er liggen zelfs twee (lege?) atoombommen. Het museum heeft nog een verdieping, maar we hebben genoeg Chinese propaganda gehad voor een dag en gaan terug naar het hotel. Dat moest ook wel, we worden straks opgehaald om naar het station gebracht te worden.

We vertrekken vanaf Beijing West Railway Station, een enorm station kunnen we melden! De stations zijn ook duidelijk anders dan bij ons. Voordat je naar de perrons mag, verzamel je in een wachtruimte. Een enorme hal, vol zittende, staande, hangende, op de grond slapende mensen. Allemaal bepakt met enorme hoeveelheden handbagage. Vooral de stevige plasticzakken (geweven plastic) is uitermate populair hier. Zo'n 40 minuten voor je trein vertrekt gaat de deur open, wordt je kaartje gecontroleerd en mag je via de trap afdalen naar het perron. Voordat je de trein instapt moet je je kaartje afgeven. In plaats daarvan krijg je een plastic kaartje. De conducteur houdt het originele kaartje en komt melden als je er het volgende station uit moet. Dat is trouwens maar goed ook! Bij het uitstappen worden de plastic kaartjes en treinkaartjes weer gewisseld. Je hebt je treinkaartje namelijk ook nodig om van het station af te komen (zie Shanhaiguan...).

Qua eten was het vandaag behelpen... Een bak aanmaak noodles. Maar het hotel maakt weer een hoop goed, het ziet er weer erg mooi uit! Het ligt wel iets uit het centrum, maar dat geeft niet.