Dag 20

Vandaag staat de tijdrit rond het Meer van Annecy op het programma. Makkelijk te onthouden, aangezien het de dag na Stefan z'n verjaardag zou zijn. Ik had de beelden graag willen zien, maar de Chinese censuur staat livestreams van de 'goodold' NOS niet uit. Geen tour dus voor ons. Ik geloof overigens dat Susanne dat niet zo heel erg vindt.

Het verslag is vandaag wat eerder. Vanavond gaan we namelijk per nachttrein van Pingyao naar Xi'an, waar we (als alles volgens schema verloopt) tussen 8 en 9 uur 's ochtends aan zullen komen. Het uitchecken moet hier om 12 uur 's middags, maar we vinden het beide wel lekker om toch nog een kamer (lees: zit-wc) tot onze beschikking te hebben. We hebben onze kamer dus maar even verlengt tot 18.00 uur.

Vanmorgen hebben we eerst een fiets gehuurd. Het blijft leuk om zo´n buitenlandse stad op de fiets te doorkruisen. Eerst op zoek naar een supermarkt. Hiervoor zijn we de oude stad uitgefietst, in de oude stad zijn wel wat kleine supermarktjes, maar die verkopen geen deo. Susanne ziet een leven zonder deo niet zitten (zeker niet met de temperaturen hier): op zoek dus! In de nieuwe stad vinden we naar even zoeken een supermarkt. Het bezoeken van een supermarkt in het buitenland blijft ook altijd leuk, zeker hier! Ik geloof niet dat er erg veel toeristen de supermarkt bezoeken, het aanstaren en ´hello´ roepen begint weer. Grappig is dat als je hello terug zegt, de mensen hard beginnen te lachen...!? Na wat handgebaren heeft Susanne uitgelegd wat ze zoekt en wordt ze keurig bij de parfum afdeling afgezet. Deo lijkt hier niet te bestaan. Ook de chef komt even een kijkje nemen, als Susanne weer doet alsof ze deo aan het spuiten is, valt het kwartje en blijkt er een apart nivea (!) vak te bestaan: Ze ruikt nu weer heerlijk 8).

Nog even rondsnuffelen. Nike schoenen: 2,90 euro, een Adidas t-shirt: 1,80 euro. Het leven in China is niet duur.

´s Middags hebben we nog wat ´hoogtepunten´ in Pingyao bezocht. Net als gisteren leken de musea erg op elkaar. Niet dat ze niet mooi zijn, maar goed. Tijd om wat souvenirs te gaan kopen. In de Capitoolgids staat dat er zo´n 3.000 winkeltjes moeten zijn in Pingyao, ik geloof het graag. De verkopers liggen vanwege de hitte vaak gewoon te slapen. Als je dan komt kijken, komt er iemand aangerend die de handel over neemt, of die de verkoper even een seintje geeft. De prijzen van de souvenirs zijn (verhoudingsgewijs) behoorlijk. Twee beeldjes voor 400 yuan vinden we duur. We krijgen de prijs omlaag tot 150 yuan, maar dat is naar onze mening nog te duur. Doorlopen dus. Met 3.000 winkeltjes hebben ze niet echt een monopoly. Uiteindelijk lukt het ons om voor iedereen, behalve onze ouders een souvenir te scoren. Ach, in Xi´an en Chengdu zullen ze ook heus wel wat kraampjes met ´echte originele´ artikelen hebben, denk je niet?

Als we nog even een tussendoortje willen kopen, krijgen we weer te maken met de Chinese cultuur; de onmogelijkheid om ´nee´ te verkopen. De ene smoes volgt de andere om je van gedachten te laten veranderen (als u die neemt, moet u wel een kwartier wachten, dat wilt u toch niet?). Ook gisteravond toen internet het op mijn laptop niet deed vroeg ik om de jongen die hier de hele dag muziek aan het downloaden is op de computer in het restaurant. Toen ik om hem vroeg, kreeg ik te horen dat hij voor studie naar Beijing was. Twee uur later liep hij weer door het hotel... Als ze dat nou even veranderen, samen met het uitgebreid rochelen, pissen (vanmorgen midden voor de ingang van de supermarkt!) en poepen wordt het vast een keer wat hier :-)!

ps. Stefan, het is idd onwaarschijnlijk hoe ze hier bouwen. Bij werkzaamheden zie je werkelijk complete legers mensen aan het werk... Mensen zat hier!!