Dag 4, 21 juli 2010

Arequipa, 21 juli 2010

Op het programma voor vandaag stond het bezoeken van een aantal musea in Arequipa. Gisteren al het Monesteria bezocht, maar Arequipa moet veel meer in petto hebben.

Als we 's ochtends het hotel verlaten zijn de stratenmakers al volop aan de slag. De straat waaraan het hotel ligt (estrada Bolivar) wordt op dit moment onder handen genomen. Wat opvalt is dat er zo ongelofelijk veel stratenmakers zijn. In Lima hebben we iemand gesproken die ons vertelde dat het gemiddelde loon 3 Solles (iets minder dan een euro) per uur is, dat verklaard misschien een hoop. Susanne trekt als sinds onze aankomst in Peru redelijk veel bekijks als blonde vrouw, ook de stratenmakers merken haar op; ze groeten vriendelijk 'buenos dias'. We wandelen naar het Museo Santuarios Andinos de la Universidad Catolica de Santa Maria. In dit museum is Juanita, het ijsmeisje, te bezichtigen. Na aankomst kopen we een toegangskaartje, maar krijgen ook meteen te horen dat de Engelstalige film pas over een uur begint... Omdat de zon weer lekker schijnt lopen we naar het naarbijgelegen Plaza de Armas om daar op een net geverfd bankje in de zon de mensen op het plein te gaan bekijken. Omdat het nog vroeg is zijn er niet veel toeristen en veel Peruanen, die ook gewoon naar dit plein komen om zich te vermaken. Het voeren van de duiven is voor zowel Peruanen als toeristen een attractie, dit gebeurt aan de lopende band. Ook komen er veel moeders met kleine kinderen, wat altijd leuk is om te zien. In het zonnetje is het uur zo om. Het Plaza is echt een leuke plek om gewoon te zitten en te kijken wat er allemaal om je heen gebeurd.

Na een klein uur gaan we naar terug naar het museum, om de hoek van het Plaza de Armas. We krijgen een rondleiding in het museum, die begint met de genoemde film. Juanita is een meisje van 12 – 13 jaar oud, wat door de Inca's geofferd is, waarschijnlijk vanwege de droogte. Na de film volgt een tour langs eigendommen van Juanita, soms met (mogelijke) verklaring van de herkomst, soms met puur giswerk (wat de gids dan ook verteld). De tour eindigt bij Juanita zelf, ze wordt nu 9 maanden van het jaar tentoongesteld in het museum bij een temperatuur van -20 graden Celsius.... Als dat geen offer is...!

Na het museum met de veel te lange naam wandelen we naar het Plaza San Francisco, daar is nog een interessant museum, aldus de folders: het gemeentemuseum van Arequipa. We hebben mazzel, deze maand is een extra tentoonstelling over parkieten :-). Dit museum valt, ondanks de parkieten, nogal tegen. De 2 Solles toegang is niet veel, ook het museum is niet veel. Na een half uurtje staan we buiten. We besluiten iets te doen wat eigenlijk helemaal tegen onze principes is: we nemen een stadstour! Om 2 uur vertrekt onze bus.

Bij het begin van de tour rijden we door het centrum van Arequipa, wat we al goed kennen. Na een minuut of 15 steken we de Chili-rivier over. De plaats waar we naar toe rijden hadden we eigenlijk per voet willen doen, we waren echter niet zeker of het veilig was. We rijden naar het Yanahuara Mirador, waar we een prachtig uitzicht hebben over de stad en over de 3 vulkanen rond de stad, de Misti, de Chachani en de Pichu Pichu. Je kan nu ook mooi zien dat Arequipa werkelijk midden in de woestijn ligt, er groeit bij niks, alleen langs de Chili-rivier is wat natuurlijk groen te vinden. Het uitzicht bij Yanahuara Mirador is fantastisch, zeker het hoogtepunt van de tour!

Na 2,5 uur zijn we terug in het centrum. We besluiten snel terug te gaan naar het hotel om Stefan te bellen, om 5 uur lokale tijd begint zijn verjaardag! Hij klonk niet echt jarig trouwens :8. Na het telefoontje zijn we terug de stad in gegaan, we hebben nog gekeken of we het restaurant wat Carla genoemd had in haar reactie tegen kwamen, maar niet gevonden. Uiteindelijk zijn we bij Mistro beland, waar ik voor het eerst in mijn leven Alpaca, een soort lama, heb gegeten. Ik kan het iedereen aanbevelen. Het eten van cavia stel ik nog even uit voor de terugkomst uit de Colca Canyon! De kip was Susanne goed bevallen, want er lag er weer een op haar bord vanavond!

Morgenochtend vroeg worden we opgehaald voor de reis naar de Colca Canyon. Een vrouw in het vliegtuig wist mij al te melden dat de condors zelden gezien worden, maar dat het uitzicht prachtig is. Ik weet niet hoe het zit met de internet verbinding, als er morgen dus geen update komt ligt het daar aan.

Wij maken ons weer op voor een koude nacht. Je kent dat gevoel we van de winter in Nederland, dat je niet uit bed of onder de douche vandaan wilt komen... dat gevoel komt hier weer helemaal terug :-).

Stefan prettige verjaardag, we nemen nog een Cusquena op je! A su salud!!