Dag 10, 27 juli 2010

La Paz, 27 juli 2010

De dag begon vandaag in mineur... Gisteravond bleek dat Susanne haar bril vergeten was mee te nemen uit het hotel in Puno. Ondanks pogingen om gisteravond wat geregeld te krijgen, was dat niet gelukt. Vanmorgen was Susanne er nog steeds een beetje emotioneel onder. Ze heeft gebeld met de reisorganisatie, misschien dat dit helpt... Stefan heeft nog gecheckt hoelang het zou duren als we een bril vanuit Nederland op zouden laten sturen, dat zou zo'n 10 werkdagen duren, later op de dag spraken we nog twee Nederlanders, die we ook gister in de bus gesproken hadden en al 7 maanden (!) in Zuid-Amerika rond trekken. Zij gaven aan dat je eerder rekening moet houden met 6 weken, in plaats van 10 werkdagen...

We hadden vandaag een vrije dag, dat wil zeggen geen excursies of plannen. Heerlijk! We hadden afgesproken om geen wekker te zetten. Om 9 uur zijn we er beiden uit. We hebben vanmorgen eerst het coca-museum bezocht. Dat zou om 10 uur op gaan, maar blijkbaar nemen ze het niet zo nauw met de tijden, om 10.45 uur ging het open. We kregen een overdaad aan info, zo bleek dat ik de cocablaadjes voor Jan Lul gekauwd heb tegen hoogteziekte, die hebben namelijk nauwelijks effect tenzij je er zuur bij kauwt. Je moet de blaadjes kauwen en langzamerhand verzamelen in een wang, na 15 minuten iets zuurs erbij kauwen en dan pas komen de werkzame stoffen in je bloed. Weten we dat ook weer. Ook krijgen we het hele proces van cocablad tot cocaïne uitgelegd. Grappig is trouwens dat coca officieel verboden is in Bolivia, terwijl je overal mensen coca ziet kauwen.

Wat leuk is aan zo'n rustige dag is dat we (eindelijk) weer eens rustig kunnen genieten van alles wat er zich in zo'n stad afspeelt en hoe het er nu echt aan toe gaat in La Paz. We hebben heerlijk zitten kijken hoe het verkeer zich door de hoofdstraat beweegt, veel minibusjes waar constant de route uit geroepen wordt en her en der stoppen om voor 1 Bolivianos (zo'n 10 eurocent) weer iemand op te pikken. We zien hoe verkeersagenten die driftig op hun fluitje fluiten totaal genegeerd worden. Op de lokale markt kan je alles vinden, van de (bijna) complete inhoud van een Karwei winkel, tot tissues en schoenpoetsers. De laatste vinden het trouwens onbegrijpelijk dat ik mijn schoenen niet laat poetsen...

Op het Plaza Murillo nemen we ook even de tijd om te bekijken hoe het er hier aan toe gaat. Het barst er van de mensen (weinig toeristen), duiven en politie. Aan het plein liggen het presidentieel paleis en de kathedraal van La Paz. Het valt ons op hoe vriendelijk mensen tegen loslopende (wilde) honden zijn. De honden zijn constant aan het jagen op de duiven op het plein, ze lopen dicht langs de mensen, maar die doen niks. Dat hebben we al eerder gezien, echter hebben de mensen hier echt last van de honden, want elke keer als deze beginnen te jagen, vliegen de duiven je letterlijk om de oren! Via een winkelstraat, met verbazingwekkend veel schoenenwinkels, lopen we terug richting de andere kant van het centrum. Af en toe horen we “gringo's” achter ons, dat zijn wij dan. In het hotel werden we gewaarschuwd voor criminaliteit, gelukkig voelen we ons tot nu toe overal veilig. Er is erg veel politie en de afgelegen gebieden bezoeken we toch niet.

In de middag is het tijd om souvenirs te gaan kopen, wat op zich niet veel moeite kost. Behalve souvenirs moeten we ook nog handschoenen en mutsen kopen voor ons verblijf op de zoutvlakte. Het schijnt op de zoutvlakte 's morgens en 's avonds behoorlijk koud te zijn. Toeristen die daar al geweest zijn raden ons zelfs aan een warme slaapzak te huren, dat zien we morgen wel! Na het shoppen gaan we weer wat eten, vanmiddag geluncht voor nog geen 5 euro, daarna nog ergens een tussen maaltijd gegeten voor 6 euro en net avondeten voor een tientje....! Om een idee te geven van de prijzen in de restaurants:
0,62 liter bier: 1, 80 euro
0,32 liter cola: 0,80 euro
Pizza Napolitana: 1,50 euro
Fles water: 0,30 euro
Met andere woorden: we vallen niet af deze vakantie!

Zo meteen vertrekken we naar Uyuni, Zuid-Bolivia, met de nachtbus. We vertrekken om 21.00 uur lokale tijd en als het goed is zijn we na zonsopkomst in Uyuni. Uyuni is een behoorlijk toeristische plek, tenminste dat lezen we. Hier vandaan vertrekken de jeeptochten over de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte van de wereld. Het zal dus wel een aparte nacht worden!