Dag 13, 30 juli 2010

Nationaal Park Sud Lipez, 30 juli 2010

Nadat gisteravond om 22.00 uur de stroom uitgegaan was, omdat de generator uitgezet werd, is die niet meer aan geweest. Ook niet toen wij vanmorgen om 6.00 uur gewekt werden. In eerste instantie op gevoel je kleding pakken en met de zaklamp onder je arm naar de wc. Richten schijnt zo-ie-zo niet zo makkelijk te zijn, maar richten in het donker maakt de raakkans nog kleiner. De 'dinerzaal' wordt verlicht door een van de Jeeps, die zijn koplampen heeft ontstoken. Ik had mij op een erg koude nacht voorbereid, dat bleek alles mee te vallen. Om half acht lag de bagage weer vastgebonden op het dak van de Jeep en konden we vertrekken.

We laten de Salar de Uyuni vandaag achter ons en trekken verder door richting het zuiden van Bolivia, we gaan opnieuw de Andes in. Het landschap is in eerste instantie niet erg bijzonder, zeker niet na gisteren. We rijden door een zanderige vlakte, waarbij wij weer door elkaar heen geschut worden. Langzaam verandert het landschap en na een uur rijden we midden in de woestijn, met links en rechts van ons enorme vulkanen! Het is een prachtig gezicht. We stoppen nog even in het plaatsje San Juan, daar schijnt een bijzonder kerkhof te zijn, maar niemand in de groep heeft er behoefte aan om er te kijken, of eigenlijk om er extra voor te betalen. We reizen snel weer verder en komen op de Salar de San Juan, ook een zoutvlakte echter veel kleiner en geler dan die van Uyuni. De vlakte met daaromheen de vulkanen geeft wel weer een mooi plaatje. We stoppen zelfs even om een werkzame vulkaan te bekijken, wat overigens minder spectaculair oogt dan het klinkt. Uit de vulkaan komt vlak bij de top een wit rookpluimpje naar buiten... That's it!

Omdat het gisteren qua temperatuur wel mee viel hadden wij de mutsen, handschoenen en winterjassen in de rugzakken gedaan. De Zuid-Afrikaan had gister al eens gezegd dat vandaag de 'koude dag' van de tour zou worden en al snel bleek dat het ook echt te zijn. We bezochten een aantal lagunes, waar het ijs op stond. Niet de hele lagune is dichtgevroren, daarvoor waait het te hard. De combinatie wind en kou zorgt ervoor dat we niet lang buiten de Jeep verblijven; jas aan, naar buiten, foto nemen, rondkijken en snel weer de Jeep in. Soms helpt het als we even in de luwte van de Jeep gaan staan, toch blijft het koud.

De wind blijft ons de hele dag dwars zitten. Als we op de hoogvlakte zijn om een geërodeerd stuk steen, in de vorm van een boom bekijken lijkt het wel of we gezandstraald worden. In de Jeep haal ik mijn handen door mijn haar (geen gel, want we konden niet douchen) voel ik overal het zand zitten. De hoogvlakte is ook prachtig, we rijden op 4.000 meter, met aan alle kanten vulkanen. Ik heb er nog nooit in mijn leven zoveel en zoveel mooie gezien. De hoogte geeft trouwens allang geen problemen meer, we moeten alleen geen gekke dingen doen, zoals snel een heuvel op wandelen. Na de hoogvlakte gaan we via een spectaculaire 'weg' nog een trapje hoger. We rijden door een soort kloof, waar in het regenseizoen een rivier loopt. We hoeven vandaag niet bang te zijn dat onze chauffeur in slaap valt, hij heeft alles nodig om de Jeep op de goede weg te houden.

We zitten nu in iets wat officieel een hotel heet, maar eigenlijk niet zo mag heten. Midden in de woestijn, niet ver van een laguna staat een hok, het heeft wel iets weg van de schoolgebouwen die in derde wereld landen worden gebouwd. Een lange hal is de dinerzaal, de klaslokalen zijn de slaapzalen. We zitten niet alleen niet ver van de laguna, maar ook slechts 2of 3 kilometer van de grens met Chili. Helaas gaan we die niet oversteken.

De wind waait ons om de oren en de temperatuur is nu (17.00 uur) lokale tijd erg laag. Er wordt gezegd dat we vannacht temperaturen van -10 tot -15 graden Celsius mogen verwachten. We hebben namelijk mazzel, de gids vertelde ons dat dit de koudste winter van de afgelopen 75 jaar is. Als je dan toch in Bolivia bent, wil je dat natuurlijk graag meemaken!

Wat wel leuk is, is dat de lama´s, alpaca´s en vicunas hier gewoon voorbij het hotel trekken. Dat blijft een apart gezicht! We bereiden ons voor op een koude nacht, maar kunnen elkaar helaas niet warm houden, we liggen in eenpersoonsbedden en de Zuid-Afrikaan ligt er ook bij...