dag 21, 7 augustus 2010

Aguas Calientes (Machu Picchu), 7 augustus 2010

Vandaag stond de Incatrail op het programma. De wekker stond weer vroeg, aangezien we ook op tijd opgehaald zouden worden. Na de pick-up rijden we met een busje naar Poroy, zo'n 20 minuten van Cusco. Hier vertrekt de trein waarmee we het eerste deel van het traject afleggen. Je kan bij de Incatrail naar Machu Picchu kiezen uit verschillende varianten, wat betreft lengte dan. Wij hebben gekozen voor een 2 daagse, zeg maar de luxe (toeristen) versie.

De treinreis leidt ons door een prachtig landschap, de trein rijdt als het ware door een kloof. Het is nog goed te zien dat eerder dit jaar stukken treinrails zijn weggespoeld bij heftige buien, soms liggen de stukken verwrongen staal nog naast de huidige rails. De Peruanen zijn druk bezig om het spoor voor de toekomst te beschermen, er worden allerlei kunstwerken (betonnen muren en netten met rotsblokken) aan de spoorkant van de rivier gelegd.

Bij kilometer 104 stopt de trein en moeten wij uitstappen. Er is hier geen perron of iets dergelijks, het is midden op het traject. Buiten de trein staat onze gids ons op te wachten. We zien de trein vertrekken en wij beginnen de wandeling met het oversteken van de rivier via een loopbrug. Na de loopbrug volgt een paspoortcontrole van een minuut of 15 en dan zijn we klaar voor vertrek. Het begint rustig, al na 5 minuten bereiken we de eerste Inca-ruïne, waar we een stop maken. Na de stop begint het echte werk. We stijgen snel en in de brandende zon heeft vooral Susanne het erg moeilijk. Ze krijgt haar ademhaling niet op orde en ook het koelen valt niet mee. Na wat twijfel worden er toch wat kledingstukken uitgetrokken en opgerold. Ook neem ik nu beide (kleine) rugzakken mee, zodat Susanne in ieder geval door kan. Met een wat rustiger tempo gaat het stukken beter voor Susanne (we weten net de 65+'ers in ons clubje voor te blijven ;-) ). Langzaam maar zeker krijgt ze de slag te pakken en gaat het beter en beter, ondanks dat er stukken tussen zitten waarbij je bijna kapot gaat. Het is echt stijl, vooral de traptreden zijn heftig. We balen als er stukken zijn waarbij we afdalen, want dat betekent namelijk dat je dezelfde afstand ook weer omhoog moet...! Het uitzicht maakt overigens bij tijd en wijlen een hoop goed!

Na ongeveer drie uur wandelen in de volle zon bereiken we Winay Wayna, een voormalig Inca-dorp, bestaande uit terrassen en wat huizen. Winay Wayna zagen we al van een afstand liggen, wat een mooi gezicht was. Het voordeel van het bereiken van dit dorp is dat we het steilste stuk nu gehad hebben, uiteraard blijft het traject glooiend, maar de lange stukken waarbij we stijl omhoog moeten zouden voorbij moeten zijn. Net buiten Winay Wayna bevindt zich een restaurant, waar ook de wandelaars van de meerdaagse overnachten op een camping, inderdaad: in een tentje. We kunnen hier onze watervoorraad voor de rest van de dag aanvullen, even bijkomen en doorwandelen.

Het tweede deel van de dag is inderdaad minder stijl dan het eerste stuk. Ook is de begroeiing veel dichter, volgens onze gids lopen we langzaam de jungle in. Het is in ieder geval vochtiger, dichter begroeit (dus schaduw!) en de spinnenwebben moeten we regelmatig van onze gezicht vegen. Dat het tweede deel niet vlak is blijkt wel als we bij de 'Gringo-Killer' aankomen, een extreem stijle trap, waar de blanken kapot op gaan. We overleven 'm. Gezien het tijdstip op de dag moet Machu Picchu in de buurt komen. We stijgen nog een stuk (hijg hijg) en bereiken dan uiteindelijk de zonnepoort, wat betekent dat we voor het eerst uitzicht hebben op Machu Picchu! Dat valt eigenlijk een beetje tegen :-), de zon staat al laag en we zien niet zo veel, de oude stad zelf is bijvoorbeeld niet zichtbaar, alleen wat terrassen... Na een adempauze dalen we af naar de stad en langzaam maar zeker wordt het indrukwekkende bouwwerk ook zichtbaar. Bij elke meter die we verder dalen wordt het uitzicht steeds mooier, je ziet steeds meer details van Machu Picchu. Het is prachtig om zo aan te komen wandelen!

Na 45 minuten bereiken we Machu Picchu zelf, we kunnen dan nog een paar foto's maken en worden daarna door de laatste medewerkers van de stad naar de uitgang gedirigeerd. Omdat het nu bijna uitgestorven is ziet Machu Picchu er ook uit zoals je je het hebt voorgesteld! Fantastisch!! We dalen weer verder af naar de parkeerplaats van de bussen en nemen de laatste bus naar Aguas Calientes, waar we vannacht overnachten. Ik zei al, we doen de luxe toeristen versie van een Inca-trail... maar ik heb overigens wel respect gekregen voor allen die de drie- of vierdaagse gelopen hebben! Dat is echt afzien, dat kan niet anders, dat was vandaag alleen al voor ons :-).