Hwange naar Bulawayo

30 juli 2011

Toen we vanmorgen wakker werden waren de medewerkers van de lodge bezig om het elektrische hek rond de lodge te herstellen. Op het hek staat 9000 volt, genoeg om de meeste dieren af te schrikken. Zoals ik gisteren al aangaf beloofde de avond veel goeds en dat kwam inderdaad. Net voor zonsondergang kwam er een kudde van zo'n 100 buffels aanwandelen. In eerste instantie bleven ze rond de waterpoel, maar al grazend kwamen ze steeds dichter bij het hek. Toen wij 's avonds na het eten rond het kampvuur zaten, braken ze door het hek. Het hek is dicht bij de grond, de buffel komen grazend aan, kijken omhoog en nemen dan meteen het hek mee. De horens zijn gevoelloos, dus het is een flits en ze zijn binnen. En inderdaad, ze waren binnen...

Vanmorgen konden we rustig aan doen. We zouden om 11 uur opgehaald worden en hadden geen bijzondere activiteiten gepland. Dus eerst lekker uitslapen, ontbijten en relaxen. In eerste instantie was het nog behoorlijk koud op het balkon, maar als de zon er eenmaal is warmt het heerlijk op. Susanne schiet ondertussen lekker op in haar boek (pagina 226 van de 443) en ik bekijk de poel. Niet heel veel actie, de krokodillen zijn weer zichtbaar, de schildpadden zitten op hun tak in de zon en na een tijdje komen er zo'n 20 bavianen uit het bos. Het blijft toch gewoon een prachtig gezicht!

Om 10:20 uur blijkt de chauffeur er te zijn. We pakken onze spullen en nemen afscheid. Voor de boeg: 287 kilometer (of K zoals ze hier zeggen) naar Bulawayo. De chauffeur heeft er zin in vandaag. De snelheid loopt soms op tot 150 kilometer per uur, maar gelukkig zijn dat uitzonderingen. De gemiddelde snelheid ligt vermoedelijk zo tussen de 110 en 120, nog steeds niet mis, maar op zich niet heel onveilig. De weg is op zich goed, als je de kanten een beetje mijt. Langs de kanten heeft het asfalt plaatsgemaakt voor gaten en 'potholes'. Om 13.30 uur komen we aan bij ons hotel in Bulawayo.

Na het inchecken wandelen we de stad in. Ik moet zeggen dat dit vooral voor mij een echte cultuur shock was. Oké, we zijn in Victoria Falls geweest, maar dit is een echte grote stad met 1,3 miljoen inwoners en het is zaterdag dus er zijn behoorlijk wat mensen op straat. Het voelt gewoon een beetje vreemd allemaal.... We wandelen door de stad naar het Natuur Historisch Museum, net iets buiten het centrum van de stad.

Bij aankomst blijkt de toegangsprijs het afgelopen jaar verdubbeld te zijn, we betalen $10 p.p.. Wat overigens zo-ie-zo apart is, is dat locals een andere prijs hoeven te betalen dan buitenlanders, stel je voor dat ze dit bij het van Gogh museum zouden doen! Hier blijkt het heel normaal. Het museum zelf is wel aardig, maar vooral een beetje vergane glorie. We kunnen ons voorstellen dat het vroeger een bijzondere plek geweest moet zijn. Na ruim een uur willen we gaan. De mevrouw aan de balie verbaasd zich over onze snelheid: “have you seen everything upstairs?”. We bezoeken ook de laatste expositie en gaan terug richting het hotel. We willen voor het donker binnen zijn, iets wat algemeen geadviseerd wordt. We slapen vanavond in de Bulawayo Club, een voormalig gentlemen's club in het centrum van de stad. In het hotel hangt de sfeer van 100 jaar terug. Ook de muziek in het restaurant is hier op afgestemd, alleen soms afgewisseld met John Denver (Susanne denkt terug aan vroeger toen ze de muziek thuis vaak hoorde...).

We hebben ons reisprogramma enigszins aangepast. Morgen gaan we Bulawayo toch weer verlaten, de stad is wel mooi, maar om hier nu nog twee complete dagen te zitten lijkt na een middag al wat veel. We gaan richting de natuur, nog een dag genieten van het natuurschoon van Zimbabwe!