Relaxen in Antilope Park

4 augustus 2011

Het was de bedoeling om vandaag een dag lekker te relaxen. Gisteren hebben we behoorlijk veel geld uitgegeven aan allerlei activiteiten, dus vandaag was een 'balansdag' ;-)

Na het ontbijt, uiteraard weer een compleet Engels ontbijt, zijn we weer terug gegaan naar onze tent. Het plan was om vanmorgen gewoon in onze luie stoelen in de zon te gaan zitten. Ondanks dat de nachten hier koud zijn, lijkt het hier overdag wel tropisch. Of de temperatuur echt boven de 30 graden Celsius uitkomt weet ik niet, maar qua gevoel zeker! Als je gaat zweten van het niks doen, dan is het warm. Op een gegeven moment heb ik mijn t-shirt uitgetrokken en kreeg mijn ontblote bovenlichaam voor het eerst in 5 jaar weer een keer zonnestralen te verwerken...

Als het echt te heet wordt en delen van de huid rood beginnen te kleuren zoeken we tegen de ingang van de tent de schaduw op. Om 12.30 uur gaan de trommels voor de lunch. Elke maaltijd wordt hier met getrommel aangekondigd, waarna eerst de betalende gasten langs het buffet mogen en daarna de vrijwilligers. Over vrijwilligers gesproken; die hebben hier in Antilope Park een beetje de overhand. Er zijn zo'n 10 betalende gasten en ruim 30 vrijwilligers. Op zich kunnen wij ons dat voorstellen, want als je toch vrijwilligerswerk in Afrika wil doen, wat is er dan mooier dan met leeuwen en een leeuwenfokprogramma te werken? Nadeel vinden wij is dat de vrijwilligers wel héél erg aanwezig zijn. Ach ja, na Pamusha, Ivory Lodge, Bulawayo Club en Camp Amalinda zijn we ook wel erg gewend aan aandacht :-).

Na de lunch was het plan om met een van de kano's een stuk de rivier op te roeien. Vooral Susanne had er zin in, net als altijd ben ik geen fan van kanoën. Maar als Susanne het wil...! Goed, peddels ophalen en naar de kano wandelen. Het kosten even moeite om de Canadese kano van de helling af te krijgen, uiteindelijk lukt dit met enige moeite toch. Het enthousiasme van Susanne verstomt een beetje wanneer ze merkt dat ze zelf ook mee moet peddelen. Daarbij komt dat je in het begin toch even op elkaar ingespeeld moet raken. Als ook dat gelukt is zetten we koers richting het zuiden, daar schijnt een dam te liggen. Ondertussen zien we veel verschillende vogels, waarvan een grote uil het hoogtepunt is. Halverwege denkt Susanne dat de waterspiegel tussen haar benen aan het stijgen is. In eerste instantie lijkt dat niet het geval, maar als het water letterlijk kruishoogte bereikt wordt toch duidelijk dat onze kano lek is. Met het risico op omslaan gaat Susanne een plek naar achter en besluiten we om z.s.m. terug te roeien... Als we eenmaal terug zijn heeft Susanne er genoeg van (ik ook trouwens). We wandelen het park nog een stuk rond, bezoeken de paardenstallen en nemen weer plaats in de Afrikaanse zon. De kuiten van Susanne beginnen enige kleur te vertonen, maar echt hard gaat het nog niet :-).

We kunnen morgen uitgerust beginnen aan een paar dagen reizen. Morgenochtend vertrekken we richting de hoofdstad Harare en een dag later alweer richting Mutare, de vier-na grootste stad van het land.