Harare naar Mutare

6 augustus 2011

Na het ontbijt vanmorgen zijn we onder begeleiding van een van de hotelmedewerkers naar een van de busstations in Harare gereisd. We moesten eerst wel een dure taxi nemen, we betaalde voor het ritje $20,- terwijl een standaard tarief zo'n $5,- is. De prijs komt na een onverstaanbaar onderonsje tussen de hotelmedewerker en de taxi-chauffeur tot stand. Achteraf is het absoluut niet erg dat we iets extra's betaald hebben, in ons eentje was het verhaal misschien wel heel anders verlopen...

Het busstation waar wij vandaan vertrekken is Mbane, een buitenwijk in het zuiden van Harare. Ze noemen Mbane hier een hoge dichtheid, laag inkomen wijk, wat zoveel wil zeggen als een sloppenwijk. Hier moeten we dus met de taxi heen, omdat hier vandaan alle bussen naar Mutare vertrekken. Als we langzaam het centrum verlaten en de dichtbevolkte wijken inrijden verandert de stad volledig om ons heen. Overal ligt afval, er zijn 'straatmarktjes' en overal staat het vol met mensen die staan te wachten of rondlopen. Op straat zijn veel brandjes, het lijkt erop dat ze afval aan het verbranden zijn. De gebouwen die we tegenkomen zijn compleet vervallen, met kapotte ramen, ontbrekende deuren, waslijnen vol was voor de deur en straten zijn ver te zoeken.

Hoe armer de bevolking, hoe meer er gewandeld wordt. In Mbane wordt ontzettend veel gewandeld. Na een minuut of 20, waarbij de temperatuur in de taxi steeds verder oploopt, komen we aan bij Mbane-busstation. Het is heel moeilijk te beschrijven hoe die plek er precies uitziet en helemaal hoe het voelde om daar aan te komen / daar rond te lopen.

Voor aankomst vertelt Peter, de hotelmedewerker, dat we ons geld op een 'secret location' moeten opbergen en onze tassen goed vast moeten houden. Als we er zijn heb ik simpelweg het lef niet om even rustig stil te staan en een paar foto's te nemen. De prijs van ons fototoestel is waarschijnlijk hoger dan het gemiddelde inkomen van degene die hier rondwandelen. En het is zó ontzettend druk. We volgen Peter maar, hij lijkt te weten waar we heen moeten. We zien op een gegeven moment een bord 'Mutare' staan. Op het busstation staan vooral kippenbussen. We hadden al als tip gekregen, als we een kippenbus moesten nemen, neem er dan een zonder dakrek: alles wat op het dak staat (en complete inrichtingen worden opgeladen) moet er onderweg ook weer vanaf. Niet doen dus.

Opeens rijdt er een redelijk modern ogende bus naar voren, die ook naar Mutare gaat. Er staan allerlei schreeuwende mensen omheen en er staat zelfs iemand dollarbiljetten tegen het voorraam van de bus aan te smijten. Als wij aankomen lopen, schuift Peter naar voren en weet ons in de bus te krijgen. Er blijken nog 2 plekken over te zijn :-)! Met de grote rugzakken bij ons gaan we de bus in. Ergens achterin blijken inderdaad nog 2 plaatsen te zijn, niet naast elkaar, maar we hebben een plek! De bus is ook weer onbeschrijfelijk. We zitten met 5 stoelen op een rij. Mensen betalen voor een stoel. Ik zit naast een gezin, waarvan de vader (die bij binnenkomst van ons al naar de drank stinkt en ook tijdens de rit behoorlijk drinkt) en moeder een kind van een jaar of 6 op schoot hebben. Naast Susanne zit een gezin met 4 kinderen (vermoedelijk zo'n 10, 8, 3 en 1 jaar oud) en ouders op twee stoelen. De bagage ligt vooral boven in. Onze bagage ligt in het gangpad naast onze stoelen.

Als we eenmaal het busstation verlaten hebben, hebben we binnen 10 minuten aan aanrijding. De bus trekt op en raakt met de achterkant een vrachtwagentje met asbest dakpannen (dat mag hier blijkbaar nog). Ongeveer alle mannen in de bus besluiten om samen met de chauffeur een kijkje te nemen. Gelukkig is de bus niet zwaar beschadigd, ik zag het al voor me: midden in de sloppenwijk uitstappen en op zoek gaan naar een nieuwe bus...! Maar we kunnen verder.

De rit van 363 kilometer wordt nog redelijk snel afgelegd. Behalve een paar check-punten kunnen we goed doorrijden. Onderweg staat de hiphop-muziek hard aan en maken wij ook goed kennis met de lokale muzikale helden en hun toch wel lachwekkende videoclips. We komen rond 14.00 uur in Mutare aan.
Na aankomst nemen we een taxi voor $2,- naar het hotel, wat aan de rand van het centrum ligt. We checken in en wandelen de stad in. Omdat we al sinds het ontbijt niet meer gegeten hebben bezoeken we Wimpy's, hier blijkbaar een grote fastfood-keten. Nog even pinnen en de rest van de dag kunnen we doen wat we willen.

Mutare is een verrassend ontspannen stad, zeker in vergelijking met Harare. Het is overzichtelijk en gezellig. We bezoeken een supermarkt en een lokale markt. Nadat we het centrum doorgelopen hebben nemen we plaats in een parkje. We bekijken even hoe het lokale leven hier aan ons voorbij trekt. Dat er niet veel mensen met onze huidskleur in deze plaats rondwandelen is wel duidelijk aan de reactie van de locals: kijken, wegkijken en dan verbaasd weer terugkijken. Wat nog opmerkelijk is, is dat er op een pleintje van maximaal 100 m2 zo'n 8 cola-standjes zijn... 8! Tijdens ons verblijf zijn wij de enige afnemers.

Als de zon begint te dalen wandelen we terug naar het hotel. We eten, zoals gebruikelijk, in het hotel (memorabel!!). Morgenochtend gaan we de grens met Mozambique over. Het is niet gelukt om een compleet beeld van de reis naar Beira te krijgen, slechts vermoedens van mensen. We zullen zien... Dit was in ieder geval een dag die wij niet snel zullen vergeten!! Op naar Beira!