Andijon - Osh
Blijf op de hoogte en volg Mark & Susanne
07 Augustus 2012 | Oezbekistan, Andijon
Gefeliciteerd Stefan! Goed gedaan! SDR zij mij niks, maar we hebben meteen even hun website bekeken (en geloof me, dat kost hier heel wat moeite..).
Halverwege de nacht werden we plotseling wakker omdat de stroom uit was gevallen. We hadden op zich niks aan staan, maar het is dan opeens wel heel erg stil en pikdonker. Snel een zaklamp gezocht en wat Deet op gedaan om de muggen wat op afstand te houden.
Na het ontbijt gooien we de rugzakken weer op onze rug en lopen we volledig bepakt richting de 'shared taxi'-standplaats. Trokken we eerder al voldoende bekijks, nu met rugzakken zijn wij opeens een toeristische attractie. Na een korte onderhandeling rijden we voor iets meer dan $4 dollar de 40 km naar de grens met Kirgizie.
Eenmaal bij de grens is het heel erg druk, vooral met locals. Als we aan komen wandelen zien we plotseling ook een Nederlands Fiat Panda (Mongol Rally), maar als we ze aanspreken blijken het Engelsen te zijn. De vorige keer dat wij bij de grens aankwamen schaamde we ons nog een beetje dat je als toerist zo de hele rij (die toch echt al een lange tijd in de hitte staan te wachten) mag passeren, maar aangezien wij voor alle attracties en bezienswaardigheden zo'n beetje het 20-voudige betalen, lopen we nu schaamteloos langs de wachtende Oezbeken en mogen we inderdaad direct het douane gebouw in.
Op zich ging het passeren van de grens redelijk soepel; 1 formulier, 5 stempels of verschillende formulieren, de registraties afgeven en we wandelen richting de grens. Ook bij de echte grens mogen we weer voor en wandelen we het niemandsland over richting het oosten. Het Kirgizische kantoor stelt in vergelijking met het Oezbeekse niks voor; het zijn twee op elkaar gestapelde zeecontainers, wel de luxe uitvoering hiervan overigens. In de container blijkt dat vorige week de noodzaak voor Nederlanders om een visum te hebben niet meer bestaat, ook zonder visum mag je naar binnen.
Met een andere taxi laten we ons naar Osh brengen, wat eigenlijk op de grens ligt. Wij hebben het adres gekregen voor een homestay en onze taxi-chauffeur, die eerst zonder twijfel wist waar het was, heeft het nu toch lastig. Maar naar meerdere keren stoppen en vragen komen we er toch. De homestay is een groot huis rond een binnentuin. Een van de kamers is opgeofferd om toeristen te laten slapen. Het ziet er allemaal mooi uit! We gooien de tassen in de hoek en gaan de stad in.
Twee jaar terug haalde Osh het nieuws omdat hier bijna een burgeroorlog uitbrak. Wij merken daar nu weinig meer van, al schijnt het onderhuids nog te broeien. In de stad zoeken wij eerst het kantoor van het CBT, waarbij wij geboekt hebben. Het zit ergens op de tweede verdieping van een beetje een guur hotel. Het kantoor (hokje) is open, maar degene die er zit geeft aan dat het niet open is. Ja ja... We merken direct al dat Engels hier (nog) minder gesproken wordt dan in Oezbekistan en Turkmenistan. Even vragen levert hier niet veel op. Ook de vrouw van de homestay sprak letterlijk geen woord Engels, met handen, voeten en gebaren komt je dan trouwens een heel eind, best grappig (als we daar vanavond kunnen slapen tenminste :-) )
Na een tweede zoektocht naar het kantoortje van CBT, volgens de reisgids moet het ergens boven een meubelzaak bij de bazar zijn, geven we het op. We betalen de eigenaresse van de homestay morgen maar gewoon.
De grote trekpleister van Osh is Solomon's Throne, een hoge kale berg in het midden van de stad. De berg is voor Moslims een soort van bedevaartsoord geworden, omdat de profeet Mohammed hier ooit zou hebben gebeden. De klim naar boven is niet echt een eitje, we zweten ons weer een ongeluk en moeten af en toe even op adem komen. Als we boven zijn is het uitzicht over de stad wel heel mooi!
We zitten nu weer in een internetcafe, waarvan de snelheid uber(!!!!) traag is en dit schijnt nog wel een van de cafes met de hoogste snelheid te zijn. Het laden van de pagina van de NOS duurde 5 minuten. Zo meteen zoeken we nog een restaurantje op, er schijnt hier een restaurant te zijn, gerund door Amerikanen met onwijs goede hamburgers. Op dit moment in onze reis kunnen we die zeker goed gebruiken 8-).
-
11 Augustus 2012 - 18:21
Pa:
Hoi Kanjers.
Zo, Back in town. Terug uit het Midden Oosten. We konden niet reageren op jullie verslagen. Vandaag alles gelezen en de foto's bekeken.
- Mooie bril, Mark !
- Mooie jurk, Susanne !
- Mooie bazar.
- Mooie minaret.
- Mooie local vrouwen, ( hou een op te blaffen Buster..)
- Mooie Westgate
- Mooie stadsmuur
- Mooie boot
- Mooie bokkenpoot ( los Buster, los !!! )
- Prachtig vleesch...( niet zo kwijlen Buster...)
en wat een prachtige meloenen ( op de markt...)
Liefs Pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley