Song Kul - Bishkek

Dag 26

16 augustus 2012

Vanmorgen werden we wakker na opnieuw een koude nacht aan het Song-Kul. Behalve de kou hadden we vannacht ook een snurkende Duitser in de yurt die ons soms uit de slaap hield. Jan (de Duister) werd gisteren uit zijn yurt verwijderd om plaats te maken voor Kirgizische gasten en aangezien wij 'maar' met z'n tweeën zijn, kon hij er bij ons wel bij. 's Ochtends weet je van gekkigheid niet meer hoe je moet liggen, je heupen, schouders en stuitje doen allemaal zeer van de harde ondergrond. Het was duidelijk dat 4 nachten in een yurt voldoende is...

Toen wij nog goed en wel aan het wakker worden waren, kwam onze auto al voorrijden. De chauffeur had gisteravond in de buurt een vriend (?) bezocht en kon dus vroeg bij ons zijn. Wij zijn nog niet klaar en we besluiten om rustig in te pakken en te ontbijten. Zoals elke ochtend is deze ochtend wederom prachtig! De zon schijnt volop en de lucht is strakblauw. Gisteravond hebben we nog even genoten van de fantastische sterrenhemel boven het meer, het is ongelooflijk hoeveel sterren je hier wel kan zien die je thuis nooit ziet.

Voor het ontbijt nu eens een keer geen pap of iets met paardenmelk, maar gewoon een ei; heerlijk! We eten nog wat gefrituurd brood, wat trouwens bijzonder goed smaakt, en rijden weg richting Bishkek. Omdat we behoorlijk hoog zitten dalen we de eerste 2,5 uur vooral af richting lagere gebieden. Ondanks dat we over officiële wegen rijden betekent dit niet dat ze verhard zijn, waar vooral Susanne last van heeft. Het ei van de morgen gaat gezellig rond in haar maag... Ook wanneer we de asfaltwegen bereiken, helpt dit niet direct; ook op deze wegen moet de chauffeur flink sturen, remmen en bijsturen om de gaten te vermijden.

Na 5 uur rijden komen we in Bishkek, de hoofdstad van Kirgizië, aan. De stad lijkt niet zo heel erg groot, aangezien we na een paar kruisingen al bij ons hotel aankomen. Ondanks dat we een bevestiging van onze boeking hebben, blijken we geen kamer te hebben. Ze schijnen ons de afgelopen week gebeld te hebben, maar ja... Wij zaten compleet afgesloten van de rest van de wereld. Ik wordt behoorlijk pissig, ik heb in maart (!) al geboekt! Na wat boosheid en gezeik gaan zij op zoek naar een andere kamer voor ons, die overigens al redelijk snel gevonden is. We slapen nu een blok verderop, in wat lijkt op een voormalig Sovjet-hotel. In de flat is de 5e verdieping omgetoverd tot een hotel. Apart, maar we hebben een douche, warm water en een toilet waar we op kunnen zitten... Je hoort ons niet meer :-).

Nadat wij uitgebreid gedoucht hebben en het internet-dagboek bijgewerkt hebben, lopen we de stad in. Aangezien Bishkek een 'schaakbordpatroon' heeft, is het niet moeilijk om de weg te vinden. We bezoeken een bar met terras waar we nu eens geen schaap bestellen. We zorgen dat we voor zonsondergang weer binnen zijn, de reputatie van Bishkek na zonsondergang is er geen een om eens gezellig te testen.

We zien uit naar een rustige nacht, zonder snurkende yurt-genoten en zonder temperaturen rond het vriespunt...