Yurt naar Song-Kul

14 augustus 2012

Vanochtend werden we na een redelijk goede nacht wakker, ondanks dat we met 8 personen (waarvan er 2 snurkten) in een yurt lagen. We werden pas om 7.30 uur wakker, wat een hele verbetering was ten opzichte van gisteren. Na een ontbijt van rijstepap met vers gemolken koeienmelk worden de paarden weer opgezadeld en onze bagage opgeknoopt. Om 9 uur vertrekken we voor de tweede dag paardrijden.

De tocht leidt vandaag wederom over prachtige bergketens. We passeren de Jalgyz Karagai-pas van 3400 meter. De weg er naartoe is in een woord fantastisch! Wat een uitzicht en wat een prachtige tocht! We zien boven op de pas voor het eerst ook Song-Kul, waar we de komende 2 nachten slapen. Voordat we daar aankomen, moeten we eerst nog een stuk afdalen en ook nog een behoorlijke afstand afleggen. De tocht blijft prachtig, over boomloze bergen met grandioze vergezichten. Het enige wat afleidt zijn de enorme scheten van de paarden. Je hoeft de weg niet te weten, je volgt gewoon de kont van het paard voor je of de geur van paardenscheten...

Bij de lunch, uiteraard in een yurt, komen de donkere wolken weer aandrijven. De hele ochtend hebben we mooi weer gehad, maar na de lunch is dat over. We rijden de regen in en omdat de regen steeds heviger wordt, stoppen we even om de regenjassen te pakken en de rugzakken in de waterdichte flightbags te doen. Ondanks de regen rijden we gewoon door en proberen we in alle macht om de paarden in draf of galop te krijgen, wat erg veel energie kost.... Na een grote inspanning van onze kant lukt het ons om de paarden in galop te krijgen, maar dat duurt nog geen 2 minuten. De paarden doen soms net alsof ze gek zijn en ook al gebruiken wij een zweep om ze in vaart te houden, ze schakelen gewoon terug over in de wandel-stand.

Het laatste stuk rijden we langs de oever van het Song-Kul, wat een bergmeer is van 29 bij 11 kilometer. Het is zo'n 200 dagen van het jaar bevroren, alleen in de zomer is 't meer vloeibaar. De gemiddelde jaartemperatuur van het water ligt op -3,5 graden Celcius. Om 16 uur bereiken wij onze eindbestemming, een yurt-kamp aan de oostkant van het meer. We staan met onze yurt op een groen-gele vlakte, welke wel iets weg heeft van een steppe, omringd door besneeuwde bergtoppen zo'n 300 meter van de oever van het meer.

Als onze spullen in de yurt staan, gaan we even in de zon (die weer terug is) met onze rug tegen de yurt zitten om te kijken hoe het er hier allemaal aan toe gaat, terwijl langzaam een kudde schapen voorbij trekt; bijzonder...

Als we thee willen drinken in de yurt van de eigenaar, zien we links naast de ingang de restanten van wat ooit een compleet schaap was; de kop, hoeven en vacht liggen in het gras. Als wij binnen zitten, begint de vrouw des huizes met het bereiden van de avondmaaltijd, waar door wij ook zien waar de overige delen van het schaap gebleven zijn; die liggen in brokken in een grote chrome afgedekte schaal. Ze graaft met haar handen in de stukken schapenvlees in de schaal, op zoek naar wat ze vanavond nodig heeft. Blijkbaar een stuk poot en de bijbehorende delen, want die worden geselecteerd en ter plekke van bot ontdaan. We drinken onze laatste slok thee op, terwijl de eigenaresse de stoof vult met uitgedroogde uitwerpselen van dieren en deze ontsteekt.

We komen de Engelsen tegen in het yurt-kamp en bezoeken de lokale 'winkel' nog even. De winkel is hier een yurt, waar dus gewoon mensen wonen, met achter een gordijntje wat spullen die je kan kopen. Ik koop een biertje (1,5 liter Waxterpckoe-bier in een plastic pet-fles) en Susanne een Snicker. De Wodka die ons wordt aangeboden (100 Som / $2,-) bewaren we voor morgenavond :-).

We lopen terug naar onze yurt en breken de fles bier samen met onze gids aan. De bedoeling was dat wij met z'n tweeën in de yurt zouden slapen, maar het lijkt erop dat wij gezelschap krijgen van onze uitsluitend Kirgizisch of Russisch sprekende, snurkende gids... We zullen zien.