Dag 4, Manila & Legazpi

Dag 4, Legazpi

Vanmorgen ging de wekker weer erg vroeg, om 5 uur kregen wij een wake-up call en ging ook de wekker af. Omdat het de hele nacht werkelijk hooste, zat lekker slapen er niet in. De hoosbuien waren een gevolg van de aankomende tyfoon, die zelfs tot lekkage in onze kamer leidde.

Na het uit-checken kost het weinig moeite om een taxi te vinden. Er is even wat onduidelijkheid over de precieze terminal van onze vlucht, Manila Airport eigenlijk een regelrechte ramp voor passagiers, de vier terminals liggen elk zo’n beetje aan een andere kant van het vliegveld en het transport verloopt via een bus, welke geregeld in het verkeer vast komt te staan... Alle boeken (Lonely Planet en de Rough Guide) geven aan dat we in terminal 2 moeten zijn, maar vlak voordat wij uitstappen blijkt dat de vlucht naar Legazpi vanuit terminal 3 vertrekt. Snel weer instappen en 20 minuten verder rijden naar de volgende terminal.

Voorheen was ik nog wel eens geïrriteerd dat je na eerdere checks op vorige vliegvelden nogmaals door een controle moest; vandaag is dat compleet veranderd. De gehele controle vond plaats bij binnenkomst van de terminal en die was (understatement:) heel erg slecht. Die eenmaal gepasseerd, dan was alles binnen... Na de controle nog hééél erg traag inchecken en daarna vliegen.

De vlucht op zich duurde niet lang, maar het alternatief per bus duurt 7 uur. Dan maar 45 minuten in het vliegtuig! Na een korte vlucht landen wij in Legazpi. Het vliegveld heeft weer iets komisch; te klein om serieus te nemen. Nadat we de bagage hebben nemen we een taxi naar het hotel. Legazpi zag er vanuit de lucht idyllisch uit, maar op de grond is het gewoon weer een stad; voor steden hoef je hier niet naartoe te vliegen.. We checken in in een hotel in het hartje van de stad en zien hoe de mieren paraderen door de kamer... Gelukkig niet door, langs of bij het bed, dus daar hebben we weinig last van. Na het inchecken en afkoelen besluiten we een jeepney te nemen richting de Hoyop-hoyopan-grot, buiten de stad. De jeepney’s beginnen al echt te wennen, voor 40 peso (nog geen euro) met z’n tweeën rijden we 15 kilometer naar Camalig. Hier eindigt de jeepney, maar we moeten nog 10 km. De Lonely Planet is helder: vanaf hier moet je het zelf verder zien te rooien. Dat lukt redelijk snel, we nemen een tricycle: een honda-zijspan-brommer. We passen er net aan met z’n tweeën in, maar wij zijn kritisch.. We zien soms tricycles met 4 personen op de brommer en 3 personen in de zijspan zitten. Niet klagen dus. We rijden door een prachtig landschap en zien hoe de mensen op het platteland hier leven. Simpel is het belangrijkste kenmerk.

Na aankomst bij de grot krijgen we een rondleiding. Erg boeiend en leuk, maar je merkt dat het toerisme hier nog in de kinderschoenen staat. Een van de bijzondere plekken in de grot is een dansvloer die is aangelegd ten tijden van het Marcos-regime. Er was toe vrijwel altijd een avondklok van kracht en hier kon men stiekem dansen. Grappig is dat de eerste stalagmieten ondertussen beginnen te groeien op de dansvloer. Je komt er, zoals je kan lezen, ook niet makkelijk. Met de gids lopen zijn drie honden mee, die gezellig met ons (snuffelen) en elkaar (spelen) bezig zijn. Na het bezoek kopen we bij de moeder van de gids (?) nog wat cola en chips, waarvan Susanne de helft weer aan de hond geeft, en rijden dezelfde 10 km terug naar Camalig.

Op de terugweg met de jeepney stoppen we nog bij de Cagsawa-ruines. We bevinden ons aan de voet van de meest actieve vulkaan van de Filipijnen, Mount Mayon. Deze vulkaan is in de recente geschiedenis al 44x uitgebarsten en is misschien wel het mooiste voorbeeld van een Stratovulkaan: een prachtige kegel, uit het boekje! Tijdens een van de 44 uitbarstingen waren de inwoners van Cagsawa de kerk in gevlucht, welke later zou bezwijken onder as, steen, puin en lava; 1200 inwoners kwamen om. De vulkaan rookt nog steeds en is dus nog steeds actief. Toen wij in de grot langs een ondergronds meertje liepen zei de gids tegen ons dat dit de graadmeter was voor de activiteit van de vulkaan: meertje leeg door verdamping: een Mayon die op uitbarsten staat! Het meertje stond nog voor meer dan de helft vol, dus wij hoefden ons volgens hem geen zorgen te maken...


Na terugkomst in Legazpi bezoeken wij de Embarcadero nog, een nieuwe uitgaansgebeuren bij de haven. Met uitzicht op de rokende vulkaan drinken we wat. Na het eten gaan we terug naar het hotel, even de slaap inhalen die wij gisteren gemist hebben...!