Dag 7, Catbalogan

Dag 7, Catbalogan

Nadat Susanne weer een slechte nacht achter de rug had (10 uur slaap is blijkbaar toch iets te veel van het goede :-), stonden we op, even douchen en inpakken; klaar voor het vervolg van de reis naar Catbalogan.

Voor we vertrekken nemen we op het ‘strand’ nog even een ontbijtje. We checken ook even wat de makkelijkste manier is om van Allen naar Catbalogan te gaan, we weten dat er jeepneys die kant op gaan, maar vermoedelijk rijden er ook busjes. Dat blijkt te kloppen. De mevrouw van het resort belt en 15 minuten later reizen we ge-airconditioned richting het zuiden! Susanne zit helemaal achterin het busje, naast de tassen -waar we gewoon 2 stoelen voor moeten betalen- en ik mag voorin naast de chauffeur. Een mooie plek om meteen de omgeving te bekijken. De weg waarover we rijden is de national highway, wat absoluut niet betekent dat dit een vierbaans is. Sterker nog, hele stukken van de weg zijn er erg slecht aan toe, om daarna meteen te vertellen dat er volop aan de weg gewerkt wordt.

Ongeveer halverwege moeten we wisselen van bus, maar dit gaat ook allemaal erg soepel. De airco loeit hier ook weer en als we in een regenbui terecht komen beslaan de ramen van de bus zelfs aan de buitenkant, zo koud staat ‘ie!! De 200 kilometer worden een stuk soepeler afgelegd dan de 100 van gisteren!

Rond een uur of 1 zijn we in Catbalogan, de hoofdstad van het eiland Samar. Het valt meteen op dat het wel rustiger klinkt op straat. Er zijn vooral fiets-driewielers, met hoorn en auto’s/vrachtwagens/bussen zijn een zeldzaamheid op straat. Een verademing! We checken in bij het Summer Garden hotel (pension), wat erg lijkt op een bed and breakfast (if you need anything, just shout!). Het ziet er keurig uit.

Na het inchecken gaan we de stad in. De stad oogt wat rauw en is niet echt toeristisch, toch is er voldoende te zien. Het is eigenlijk best aardig om te zien hoe het leven hier in een Filipijnse stad er aan toe gaat. We lopen ook een stukje het centrum uit en lopen een soort sloppenwijk in, maar misschien is die term wat overdreven. Maar mooi, netjes en schoon is ook iets compleet anders... We stoppen bij een ‘trekking expert’, waar we een cavingtocht voor morgen boeken.

Wanneer we teruglopen begint het opnieuw te regenen. We besluiten een fiets-tricycle te nemen richting een bar of restaurant, maar degenen die wij via de Lonely Planet op het oog hadden blijkt op zaterdagen gesloten... In de regen zoeken we nog wat verder, maar dat is weinig succesvol. We eindigen in een Filipijnse pizzahut, waar de pizza bedekt wordt met barbequesaus ipv. tomatensaus. Op zich niet onaardig trouwens.

Na het eten gaan we nog even terug naar het pension waar de eigenaar ons wijst op iets van een bar, niet ver weg. Sfeervol is anders, maar het doet inderdaad dienst als snackbar annex bar. Wanneer er ook nog een (heel slecht) concert van Madonna wordt opgezet is de sfeer helemaal daar. Buiten neemt een klein meisje (7/8 jaar) plaats op een stoel en gaat vol verwondering zitten kijken naar het concert. Als je niet veel gewend bent, is zo’n concert toch heel bijzonder!!