Dag 5, Legazpi

Dag 5, Legazpi

De meningen over vannacht waren verdeeld, Susanne had nogal last van de airco, ik heb heerlijk geslapen bij een zeer aangename temperatuur :-). De jetlag begint langzaam weg te kwijnen en de nachten weer normaler te worden, ondanks dat ons hotel midden op een kruising van 2 drukke wegen midden in de stad ligt. Toen wij gisterochtend vroeg naar het vliegveld reden, zagen wij hoe druk het om 5.45 uur al op straat is, nu kunnen we dat ook ‘live’ horen; gezellig!

Het hotel waar wij zitten is levendig, letterlijk! De kamer wordt naast ons ook nog bewoond door een kolonie mieren, wat nog niet gedetermineerde 6-potigen en tot vanmorgen iets wat nog het meeste aan een megawesp deed denken. Toen Susanne deze dood sloeg, zagen wij hoe de mieren langzaam maar zeker de wesp richting de uitgang begeleiden. Een boeiend gezicht! :-)

We besloten vanmorgen in de mall tegenover ons hotel te gaan ontbijten, maar het foodcourt is toch iets anders dan wij verwacht hadden. Toch maar een rijst-teriyaki besteld, dan kan je er weer even tegenaan. Na het ontbijt lopen we richting de embarcadero, achter het embarcadero bevindt zich de ‘Lion-hill’, welke een mooi uitzicht over de stad zou geven. Omdat we niet verkeerd willen lopen, checken we even of de route die wij in gedachten hadden de juiste was. De beveiligingsbeambte geeft aan dat de hill privé eigendom is en dat je ‘m niet mag beklimmen... We twijfelen even en wandelen dan toch maar de geplande route op. Niet veel verder blijkt dat we langzaam een sloppenwijk op een berg binnen lopen, toch maar weer terug (if it doesn’t feel right, it isn’t right..).

Voor de tweede keer vandaag vallen onze plannen in duigen, het eerste plan was om naar de walvishaaien in Donsol te gaan, maar die schijnen eind mei massaal te vertrekken. In juli is er geen enkele meer te vinden. De Lion hill was dus plan B, maar dat werd ‘m ook niet. Tijd voor koffie en een nieuw plan. We besluiten om met een tricycle naar de Lignon Hill te gaan, aan de andere kant van de stad. De tricycle zette ons aan de voet van de berg (bergje) af en we wandelen naar boven. Ondanks dat het ‘t regenseizoen is, loopt de temperatuur toch behoorlijk op overdag; 30 graden en heel erg vochtig. Terwijl de beklimming niet super steil is, loopt het zweet van onze armen af; we zweten uit alle poriën!

Het uitzicht bovenop is prachtig en de moeite van de inspanning waard. We kijken uit op Legazpi, Mount Mayon in de wolken en het vliegveld. Als we goed afgekoeld zijn, wandelen we weer terug naar beneden. In de verte zien we grote regenbuien aankomen, maar wij denken in eerste instantie dat deze niet onze kant op komen... Fout! Terwijl wij net voorbij een schuilplek zijn begint het gigantisch te hozen, waarna wij een korte sprint de berg op inzetten. De tropisch buien lijken wel vanuit het niets te beginnen. Een voordeel van deze buien is dat ze ook niet heel lang duren, dus wij zitten de bui uit en wandelen verder. Beneden nemen we opnieuw een tricycle, maar nu naar het centrum van de stad. Er schijnt een stadsmuseum te zijn, wat we toch even willen zien.

Dat de tricycle-chauffeur niet van het museum gehoord had, had eigenlijk al voldoende moeten zeggen... Bij het (verplichte) inschrijven zag ik dat de vorige bezoekers op 6 juli (12 dagen geleden) op bezoek waren geweest. Er zaten 3, werkelijk 3 (!!!) personen achter het bureautje bij het museum om ons op te vangen... Het was vermoedelijk het meest droevige museum wat wij ooit bezocht hebben, het stelde niet veel voor. Na het museum gaan we nog naar de mall en wandelen vervolgens terug naar de embarcadero. Terwijl wij daar zitten lijkt het onmogelijke te gebeuren: Mount Mayon komt te voorschijn achter de wolken vandaan! Een prachtig gezicht! In zo’n geheel is de berg nog indrukwekkender, wat een kolos! We rekenen snel af en wandelen richting de pier om daar vandaan foto’s te nemen zonder dat er hijskranen of boten uit de haven op staan. De pier is alles behalve toeristisch, terwijl wij aankomen zitten er mannen steenkool in zakken te stoppen, zit een andere man zijn visnet te repareren en zijn kinderen aan het kijken hoe oudere mannen aan het (speer)vissen zijn. Omdat het langzaam begint te schemeren, besluiten we maar terug te gaan, maar het is een mooi plekje!

Morgenochtend trekken we weer verder naar het zuiden, de bedoeling is om met de ferry naar Allen te komen.