dag 28, Manila

Dag 28, Manila

Het was de bedoeling om vandaag uit te slapen tot 8.30 uur, maar waarschijnlijk omdat we al vele dagen om 7 uur of 7.30 uur het bed uit gaan, worden we vanmorgen ook zonder wekker wakker. We doen het rustig aan.

Ondanks dat Manila alles behalve een toeristenstad genoemd wordt, hebben wij ons vandaag ook weer prima vermaakt. Na het ontbijt wandelen we door Intramuros omdat in het noorden van dit deel van de stad een ferry vertrekt, waardoor je de stad vanaf het water kan zien. Waarschijnlijk geen boottocht over de Amsterdamse grachten of de Seine, maar wellicht toch leuk. Bij aankomst bij de terminal van de ferry blijkt dat deze ‘voor onbepaalde tijd’ geannuleerd is, met wat vage redenen.. Sta je dan! We gaan even op een muurtje zitten en bekijken hoe de mensen langs het water leven, wat echt schrijnend is. Er staat net een man zich te wassen met water uit de rivier, waarbij je je kan afvragen waar je nu daadwerkelijk schoner van wordt... We houden op een gegeven moment een taxi aan, we gaan naar een ander deel van de stad.

Met de taxi rijden we naar Makati, misschien wel het modernste deel van Manila. Als we uitstappen lijkt het wel alsof we in een compleet nieuwe wereld uitgestapt zijn; moderne hoogbouw, schone straten, geen jeepneys, geen zwervers, geen bedelaars, geen bekabeling boven de straten, niks van wat je in de rest van Manila gewoon ziet. Echt een andere wereld. We lopen een moderne mall in, waar je winkels aantreft van Louis Vutton, Oakley, Gucci, Prada, Armani en Bulgari. Te duur voor het overgrote deel van de 10 miljoen mensen die hier wonen, maar net als altijd heb je hier ook een rijke bovenlaag en die shopt hier.

We willen eerst een museum bezoeken, maar omdat het weer gewoon te mooi is besluiten we eerst maar even een terrasje in de zon te zoeken, wat na even zoeken ook lukt. Binnen een paar minuten zit (met name ik) te zweten als een gek, waarbij het zweet weer van mijn armen en benen afdruipt, terwijl mijn Latte Macchiato langzaam afkoelt zoek ik de schaduw weer op, Susanne houdt het wat langer uit. Na de koffie lopen we richting het museum, wat trouwens opvallend duur, maar absoluut de moeite waard is. Het is het eerste museum wat wij bezocht hebben wat eigenlijk aan een westerse standaard zou voldoen. Vooral de tentoonstelling over goud voor de tijd van de Spanjaarden is de moeite waard.

Na het museum lopen we terug de mall in om ergens wat te eten. Alle prijzen zijn hier gewoon zoals in Europa, met 8-9 euro voor een broodje en 2 euro voor een frisje. De broodjes zijn trouwens ook Europees goed! Heerlijk! We zitten even ontspannen en bekijken hoe de rijke Manilesen en ook een aanzienlijk deel van westerse expats zich hier vermaken.

Na het eten lopen we ruim een half uur een richting op door een aaneenschakeling van malls. Het is werkelijk enorm, om vervolgens in een taxi naar de Amerikaanse ere-begraafplaats te rijden, welke ongeveer 3 km verder op is. Het blijkt de grootste ere-begraafplaats van de VS in de wereld te zijn, met ruim 17.000 graven en de namen van ruim 36.000 soldaten welke Missing in Action zijn. De setting is wat bijzonder, met flatgebouwen en een door smog-gevulde stad op de achtergrond, maar het gras is net als op alle eerder bezochte Amerikaanse WOII begraafplaatsen strak gemaaid. Het Aziatisch deel van WOII is niet echt gesneden koek voor ons, maar dit is absoluut indrukwekkend. Zo veel namen van vermiste soldaten en zo veel kruizen is ongelofelijk.

Terwijl wij weer richting de uitgang lopen beginnen de grijs-grauwe wolken zich boven de stad zich samen te pakken. We lopen de begraafplaats af, om iets verderop een taxi terug naar ‘ons’ deel van de stad. Terwijl we Makati uitrijden, rijden we langzaam de realiteit van de Filipijnen weer in: de gebouwen beginnen weer te vervallen, de zwervers komen terug, de verkeerschaos is overal, de elektrakabels verschijnen weer en de wegen worden slechter. Het is echt alsof je van het ene land het andere in rijdt.. 10 km verder zijn we weer terug in Emrita, waar ons hotel is. We gooien onze tas in de hotelkamer en bezoeken onze ‘stamkroeg’ voor de laatste keer...