Dag 10, Tacloban

Dag 10, Tacloban.

We hadden vandaag een relaxte dag in de stad. Gisteren hadden we nog even het idee om per bus naar het eiland Billaran te reizen, maar met 3,5 uur per enkele reis leek ons dat wat te veel van het goede. Ondanks dat de reisgidsen eigenlijk unaniem negatief over Tacloban zijn, hebben wij gemerkt dat het een stad is die wel de moeite van het bezoeken waard is!

Omdat ontbijt niet inbegrepen is bij het 800 peso per nacht hotel (13,60 euro), moeten we ergens in de stad ontbijten. Niet heel erg moeilijk, er zitten winkeltjes genoeg in de omgeving. Na het ontbijt wandelen we naar de plek waar MacArthur het bevel heeft gevoerd over de Filipijnen, het CAP-gebouw. In potentie het mooiste gebouw van Tacloban, maar het gebrek aan onderhoud geeft andere gebouwen een kans... We krijgen een uitgebreide gratis rondleiding door het kantoor en de voormalige slaapkamer van MacArthur. De gids kent veel details en we merken dat hij het leuk vindt dat wij geïnteresseerd zijn; hij blijft gewoon vertellen, ook als wij de hand hebben geschud en bedankt voor de rondleiding. Ze zijn er bijzonder trots op dat MacArthur Tacloban of eigenlijk Palo, gebruikt heeft als headquarters voor de Amerikaanse troepen bij de invasie van de Filipijnen.

Na de rondleiding lopen we via de kustroute naar de andere kant van het centrum. Er is een soort ‘derde wereld’ boulevard langs de kust, waar wij ook even plaats nemen voor wat drinken. Als het beton plaats maakt voor modder, denken we dat we terug moeten, maar een van de ‘shopholders’ wijst ons op een gat in het hek, waardoor wij onze route kunnen vervolgen. Onderweg worden we regelmatig begroet en krijg ik zoals gebruikelijk ‘hey Joe’ te horen, een relikwie uit WOII, Amerikaanse GI Joe’s werden gewoon Joe genoemd en nu dus blijkbaar alle blanken; we horen het de hele dag.. We eindigen bij de lokale MacDonalds, waar we wat drinken kopen en afkoelen.

Na de middag lopen we naar Santo Niño Shrine museum, gebouwd voor en door Imelda Marcos, die geboren is in Tacloban. Het museum is door haar laten bouwen om gasten te ontvangen en was ons gisteren al op gevallen omdat het er erg mooi uitzag. Tijdens de (verplichte) rondleiding horen we dat er nog nooit een officiële gast geweest is, dus dat het alleen maar pracht en praal was. En dat is het zeker. De ene kamer was nog mooier dan de andere, of eigenlijk: moet nog mooier geweest zijn dan de andere. In 1979 waren het gebouw en de kamers af, waarna de aftakeling begonnen is. Toch zijn veel verblijven nog steeds verbluffend mooi, al moet er soms een kakkerlak van een stoel geveegd worden :-). De hoogtepunten zijn de gigantische balzaal voorzien van houten kroonluchters en de slaap- en badkamer van Imelda Marcos zelf. Het is ‘over de top’, maar wel erg mooi.

Na de rondleiding lopen we binnendoor terug naar de stad. Op die manier zien we hoe het leven er hier in de stad aan toe gaat. Het blijf geweldig om de stad op die manier te verkennen. Aan het andere einde van de stad bezoeken we de lokale markt, wat wederom een bijzondere ervaring is. Ook hier horen we regelmatig een ‘Hey Joe’ of worden we vriendelijk begroet. Als een man ons bijdehand een avocado wil verkopen gaan we er maar eens op in. Voor 50 peso (90 cent) heb je een kilo, maar wat moeten wij met een kilo? We besluiten een losse te kopen, terwijl de menigte om ons heen begint te groeien. De man van de stand gaat ‘m wegen en zegt dan dat die 50 peso kost. Als ik ‘m niet geloof gaat de menigte los en het wordt helemaal lachen als ik de avocado meeneem naar de weegschaal... 0,5 kilo, dus 25 peso. De mensen rondom de verkoper lachen zich rot. We betalen en lopen door, het was wel een heel leuk moment!

Na de markt stoppen we even in het hotel om wat deet op te doen. We bezoeken een lokale bar en gaan daarna wat eten bij Bo’s grill, waar halverwege het eten het podium gebruikt wordt voor karaoke. In eerste instantie kijken we wat vreemd, maar het blijkt wel ontzettend gezellig te zijn. We kopen nog wat drankjes en bekijken hoe het er hier de rest van de avond aan toe gaat, met elk half uur een andere zanger. Erg leuk!

Morgen reizen we verder naar Cebu, weer een ander eiland, maar dat gaat al snel met een land van 7.101 eilanden!