Dag 26, Cagayan de Oro

Dag 26, Cagayan de Oro

Elk jaar hebben we wel een dag dat je halverwege de dag denk: wat moet ik hier nu over vertellen, maar vandaag veranderde dat rond etenstijd...

Bij het ontbijt vanmorgen regende het inderdaad op Camiguin. We nuttigen het (wederom) geweldige ontbijt, betalen en gaan met de tricycle naar Mambajoa. Vanuit Mambajao nemen we een busje voor 30 peso pp naar Benoni, waar vandaan de ferries naar Mindanao vertrekken. Net voordat wij aankomen zien we de ferry vertrekken, maar gelukkig blijken er zo’n beetje elke half uur boten te vertrekken. We nemen de boot en varen in ruim een uur naar het grote zuidelijke eiland.

Na aankomst verplaatsen we naar het busstation waar we de bus naar Cagayan de Oro nemen. De busreis verloopt ook soepel en zonder veel tegenslag bereiken we de stad, welke vooral erg lang blijkt te zijn, een soort Stadskanaal van de Filipijnen. We nemen nog een taxi en checken in in het hotel wat we voor ogen hadden. Het schijnt dat we midden in het centrum zitten, maar dat gevoel hebben we niet echt. De stad is wat onoverzichtelijk voor ons. Nadat we de tassen in de kamer hebben gelegd trekken we de stad in.

Ondanks dat de stad op internet ‘picture perfect’ genoemd wordt, krijgen wij dat idee niet echt. Deze stad ziet er, net als eerdere steden in de Filipijnen, uit alsof er op 1 dag 1000 cementwagens in gereden zijn en de stad volgestort hebben met beton. Mooi is anders...

We lopen wat rond bezoeken een parkje, de lokale kathedraal en willen het stadsmuseum bezoeken. Die laatste ziet eruit alsof deze al jaren niet meer open geweest is :-). We verkennen de stad nog verder te voet en besluiten vervolgens om naar een modern nieuw centrum te gaan.

Het centrum is redelijk nieuw, maar vanwege veel gesloten winkels waarvan de ramen voorzien zijn van hout vinden wij het niet echt sfeervol. Als we later in het restaurant de krant onder ogen krijgen snappen we in een keer waarom. Mindanao is het eiland in de Filipijnen waar moslims voor onafhankelijkheid strijden. Deze strijd is alle behalve geweldloos, er worden aanslagen gepleegd en met name in het zuiden zijn er kidnappingen. Wij wisten dat wel, maar Cagayan de Oro scheen altijd wel veilig te zijn, maar op 26 juli jl. heeft een bomaanslag in het winkelcentrum wat wij vandag bezocht hebben tot 8 doden en ruim 40 gewonden geleid... Opeens snappen we waarom de taxi-chauffeur van vanmiddag het over bommen had; wij begrepen hem al niet. Behalve deze bomaanslag zijn er sinds die tijd meerdere aanslagen gepleegd in plaatsen in Mindanao.

Omdat wij al dagen geen televisie hebben (en toen wij het wel hadden Susanne heel erg graag ‘cupcake wars’ wilde kijken) missen wij het nieuws al een tijdje, maar omdat niemand van Nederland ons hierop gewezen heeft geeft ons het idee dat het niet echt op de nieuwsradar is. Toch zijn er de afgelopen weken aanzienlijk wat doden gevallen hier. En wij nog grappen voor vertrek: zal je zien dat we naar alle ‘vreemde vakanties’ het in de Filipijnen fout zal gaan.

“Gelukkig zijn de onwetende” en dat klopt. Nadat je de krantenberichten gelezen hebt terwijl je hier zit, krijg je toch een wat vreemd gevoel, een gevoel wat in ieder geval niet als ‘veilig’ omschreven kan worden; als blanke toerist ben je toch een serieus doelwit, zoals we eerder gehoord hebben... Opeens lijkt het vertrek naar Manila morgen niet zo’n groot probleem meer te zijn.