Dag 29, Taipei

dag 29, Taipei

Vandaag hebben we eerst weer even uitgeslapen (8 uur) en na het ontbijt de tassen afgegeven in het hotel. We verwachten slecht weer in verband met de voorspelde tyfoon, maar het weer is net als de afgelopen dag: warm en broeierig. Het is zondagochtend en dat is te merken op straat. Het is eigenlijk heel erg rustig, veel rustiger dan alle andere dagen in Manila.

We nemen een jeepney naar Quiapo, waar we eerder al geweest zijn, om daar nog wat souvenirs te kopen. Wij dachten dat veel Filipijnen op zondag thuis zouden blijven, maar bij aankomst blijkt dat ze vermoedelijk allemaal in Quiapo zitten... De kerk puilt werkelijk uit (ik heb het nog nooit zo druk in een kerk gezien) en de de markt rond de kerk is vreselijk druk. In eerste instantie misschien wel even te druk. Portemonnee en foto-camera in de hand en de hand in de zak, deze buurten zijn berucht. Op het oog is er trouwens niks aan de hand, men reageert vrijwel altijd positief op onze aanwezigheid; ze lachen vriendelijk, er wordt een “hey Joey” geroepen en ze zwaaien soms. De gezochte souvenirs worden niet meteen gevonden. Net als we besluiten om maar ergens anders heen te gaan, doemen de souvenir-winkeltjes op! We slaan aan het kopen en de stemming slaat meteen om.

Na deze shopsessie nemen we een jeepney terug naar Kalaw, de straat waar ons hotel in de buurt is. We besluiten om even wat te gaan drinken in een van de duurste hotels van de stad: het Manila Hotel. Het hotel valt in dezelfde categorie als het Victoria Falls Hotel, maar het uitzicht is wel een stuk minder. Sterker nog, als we buiten op het terras wat willen drinken blijkt dat alleen rond het zwembad te kunnen en als we daar een tijdje gezeten hebben is er geen bediening te bekennen. We zoeken binnen de verkoeling op en nemen het er even van! Behalve dat je hier heerlijk kan eten en drinken, moeten wij ook van ons restant Peso’s af en dat lukt hier aardig goed.

Na het Manila Hotel bezoeken we Rizal Park nog even, maar de bankjes daar zijn duidelijk niet voor westerlingen bedoeld; wat zitten die dingen beroerd! We houden het er 15 minuten uit en lopen terug naar het hotel. Als we daar ook nog wat gedronken hebben, pakken we de tassen en nemen we de snelste taxi (nog geen 150 peso tegen ruim het dubbele in alle eerdere gevallen) naar Naia Airport. 

Dat alles hier op een eigen manier ging hadden wij al gemerkt, maar het vliegveld is echt een kriem voor westerlingen. We staan ruim 1,5 uur in de rij voor de incheckbalie, maar wij lijken wel de enigen die zich hier aan ergeren. Het duurt en het duurt en de rij schuift heeeeel langzaam op. Heb je deze rij gehad en heb je je boarding pass, dan kan je in de rij voor de airport tax, daarna de lange rij voor de douane en tot slot de rij voor de veiligheidscontrole. Eerlijk is eerlijk, de laatste twee gaan hetzelfde als overal, maar de eerste twee... Grrr! Daarna ergens even zitten en wat eten is er ook niet bij, de take-aways hebben geen zitplaatsen. We kopen wat broodjes en wandelen naar de gate.

De vlucht is vertraagd vanwege het weer en ruim een uur later dan gepland stijgen we op richting Taiwan. Hier zitten we nu in de transit-ruimte om zo meteen het laatste stuk naar Nederland te vliegen. Het zit er dan echt bijna op!!