dag 23, Naasag (Camiguin)

Dag 23, Naasag

Vanmorgen zijn we na het ontbijt richting Jagna gereden, waar vandaan de ferry naar Camiguin moest vertrekken. Na aankomst bleken er inderdaad kaartjes te koop te zijn, die we dan ook meteen kopen. We zijn er wel wat vroeg, aangezien we om 10 uur in Jagna zijn en de ferry pas om 1 uur gaat. We zoeken een restaurantje uit met uitzicht op zee en settelen hier voor de komende uren.

In eerste instantie houden we het bij wat drankjes en als ik voor de zekerheid nog een keer gepind heb wagen we ons ook aan wat eten. Dat betekent hier dat er op de toonbank 8 a 10 pannen staan met gerechten erin, waarbij je gerust alle deksels mag optillen om te kijken en ruiken wat er precies inzit. Verreweg de meeste gerechten kennen wij niet, ook niet op zicht, dus kies je dan maar voor de veilige weg...

Het was mij al opgevallen dat er zwarte ‘pitjes’ in de mie zaten, maar omdat het er redelijk veel waren besteed ik er niet veel aandacht aan. Als Susanne vergelijkbare zwarte pitjes uit hetzelfde gerecht aan een inspectie onderwerpt gaat het er toch steeds meer op lijken dat het diertjes zijn, klein (ondertussen?) zwarte beestjes die zich aan de mie hebben vast geklemd. Het is daadwerkelijk te goor voor woorden en toch twijfelen we even of het wellicht onderdeel van het gerecht is..? Jak, jak jak! Niet veel later bestelt een ouder stel naast ons ook de mie, waarvan wij ze heerlijk zien smikkelen en smullen. We zullen morgen vast merken wat de verdere consequenties zijn..

Om precies 1 uur vertrekt de ferry. We vinden een mooie vindplaats boven op het dek, letterlijk naast de stuurhut. Ook deze ferry valt weer onder de categorie voormalig Europees, voormalig Chinees en nu verder roestend op de Filipijnen. De staat is werkelijk erbarmelijk en als je met deze ferry naar Texel zou moeten reizen, zou het verdomd rustig op het waddeneilandje worden. De toch duurt in totaal 4 uur, wat voor mij met mijn aanleg voor zeeziekheid niet heel prettig is. Gelukkig kan ik gedurende de reis op deze plek blijven zitten en zolang ik vooruit blijf kijken, gaat het eigenlijk wonderwel. De inhoud van mijn maag, inclusief overbodige insecten, blijft waar deze is.

Iets voor 5 uur meren we aan op Camiguin, waarna we een tricycle huren voor de 25 minuten durende tocht van de haven naar Naasag. Op zich betalen we (voor lokale begrippen) veel te veel (200 peso), maar wij zijn allang blij als wij voor het donker in onze homestay zitten. Dat lukt. We worden hartelijk onthaald en krijgen een prachtige kamer met uitzicht over de zee. De kamer heeft niet alleen een mooi uitzicht, maar ook een heerlijk terras met hangmat (waar ik nu lig te typen). Het is fantastisch!

Na het eten schuiven we aan bij een Amerikaan, Canadees en Koreaanse waar we een hele gezellige avond mee hebben. Het is wederom een bijzonder plekje!!