Eerste dag in Turkmenistan

De dag begon vanmorgen na een hele korte nacht.. Om 2.30 uur lokale tijd landen wij in Ashgabat. Het is echter niet zo dat je van het vliegtuig naar de bagageband wandelt, eerst mag je kennismaken met de lokale bureaucratie. Op zich niet vreemd, want daar hou je toch al een beetje rekening mee. Uiteindelijk verlaten we ongeveer een uur later het vliegveld en komen rond 3.45 uur aan bij ons hotel. Snel inchecken en naar bed.

Het hotel is een van de oudere hotel in Ashgabat. Ashgabat kan je globaal indelen in twee helften: gebouwd voor en na de onafhankelijkheid van USSR. Het gedeelte van na de onafhankelijkheid is prachtig en het deel van voor de onafhankelijkheid herkent iedereen die wel eens in het voormalige oostblok geweest is.

We spreken met onze (verplichte) gids af dat wij om 9.30 uur vertrekken voor het dagprogramma. De wekker gaat dus al om 8.00 uur. Wel een goede manier om snel in het ritme te komen.
Vanmorgen was onze gids er ook precies om 9.30 uur.

Omdat het aan het begin van de dag buiten nog redelijk te doen is wat betreft temperatuur bezoeken wij eerst een belangrijke archeologisch plaats, niet ver buiten Ashgabat. De ruines van het voormalige fort 'Nisa' zijn op zich wel indrukwekkend, de gids weet met afbeeldingen duidelijk te maken dat dit vroeger een hele bijzondere plek geweest moet zijn. Na een rondleiding van ongeveer een uur rijden we terug naar de stad voor een bezoek aan de zondag-basar. Het blijkt te gaan om een enorm complex, met vele hallen waar je ongeveer alles kunt kopen, van kleding, tot prachtige echte bontmutsen ($175), tot meubels en uiteraard eten. Als wij ook hier uitgekeken zijn stappen wij weer in de auto, nu richting een paardenfokker.. Sinds kort hebben wij wel iets met paarden, dus dat komt goed uit (zullen we maar zeggen). Omdat je het programma slechts gedeeltelijk zelf in de hand hebt, ontkom je er niet aan om een aantal zaken te bezoeken waar men hier heel erg trots op is; zoals het (naar hun zeggen) enige volbloed-paardenras in de wereld: het Turkmeense paard.

Voordat wij de eer hebben om deze paarden te mogen bezoeken, gaan we eerst nog even lunchen. De gevreesde Ramadan blijkt hier niet streng te zijn en na een korte wachttijd zitten wij heerlijk aan de lams-shashlick en gekruide kippenboutjes van de grill. De setting is toch wel bijzonder, buiten onder een soort 'carpoort' (met temperaturen nu toch echt rond de 40 graden), half liggend aan een zeer laag tafeltje. Susanne heeft zelfs geen last van de tientallen vliegen de gezamenlijk met ons van de maaltijd aan het genieten zijn! Het is vakantie!!

De paarden zijn inderdaad erg mooi en toch wel bijzonder. De vacht is zijdezacht en hun bouw is ook apart. Er wordt ons nog gevraagd of we even een stukje willen paardrijden, maar we beweren allebei dat we niet kunnen paardrijden. Met deze hitte ook niet echt comfortabel....

Na deze bezoeken is het dan tijd voor de stadstour. Wat zij hier de afgelopen jaren uit de grond gestouwd hebben is onbeschrijfelijk. Per decreet is afgevaardigd dat alle nieuwe gebouwen afgewerkt moeten worden met wit-marmer en dat geen enkel gebouw hetzelfde mag zijn. Het hele nieuwe deel van de stad is wit, vaak voorzien van (blad)gouden afbeeldingen van de voormalige president. De gids noemt gebouw na gebouw op... het lijkt wel een eindeloze lijst. De tour wordt afgesloten met een bezoek aan het momument voor de onafhankelijkheid. Uiteraard een groot wit monument, omgeven met goud en een groot gouden beeld van dezelfde president.

Morgenmiddag vertrekken wij naar de 'poort van de hel' en overnachten wij in een tent. Het plaatsen van een update wordt dus moeilijk.. Ook kan ik nu geen foto's plaatsen, wifi kennen ze niet in het hotel.. Hetzelfde geldt voor mobiel bellen voor buitenlanders: helaas, niet mogelijk!