Bukhara

31 juli 2012

We hadden gelezen dat Bukhara zich goed leent om door heen te fietsen, dus dat is wat wij vandaag gedaan hebben. Gisteravond hebben we in de stad fietsen besproken en vanmorgen stonden er twee fietsen voor ons klaar.

Het verkeer in Oezbekistan is een bijzonder fenomeen. Het van een afstandje bekijken is al bijzonder, maar zelf deelnemen is nog veel specialer. Twee (voor Oezbeekse begrippen) blonde mensen op een fiets is ook voor hen een apart gezicht, zo blijkt. De kaart die wij hebben blijkt niet erg goed te zijn, dus meer op gevoel dan op kennis fietsen we de stad rond. Omdat regelmatig auto's langs de kant van de weg stoppen en wij er dus omheen moet, hopen we maar dat de auto's achter ons dit ook begrijpen. Soms is het beter om niet precies te weten wat er achter je gebeurt... Doordat ook vandaag de temperatuur rond de 40 graden ligt, zweten we ons een ongeluk, er valt niet tegenop te drinken.

Bij toeval komen we op een vaste kermis terecht. Het is alsof je 30 of 40 jaar terug gaat in de tijd, 'Sovjetunie meets kermis'. Onderhoudt is zo-ie-zo geen belangrijk woord hier en dat geldt ook voor de kermis. We vallen van de ene verbazing in de andere; of het nu gaat om het reuzenrad, de botsautootjes voor kinderen of de zweefmolen aangedreven door een propeller. We kijken onze ogen uit en de Oezbeken kijken vol verbazing naar onze aanwezigheid.

Naast de kermis blijkt de bazar te liggen, die we dan ook even bezoeken. Terwijl we langs de bazar fietsen, fietsen we gelijk op met een lokale bezoeker. Hij heeft een radio in zijn stuur ingebouwd en wanneer wij dicht bij een bus rijden, denken we in eerste instantie dat de bus toetert, maar het blijkt onze buurman op de fiets te zijn :-). In de bazar koopt Susanne na lang twijfelen toch een jurk. Vandaag mochten haar kuiten voor het eerst dit jaar zonlicht ontvangen en dit werd dus direct vervolgt met de aanschaf van een jurk, die trouwens ook in Hawai niet zou misstaan.

Op de bazar zien we ook allerlei mensen iets eten wat er wel aantrekkelijk uit ziet. We vragen even waar dit verkocht wordt en komen zo in een heeel benauwd hokje terecht, waar we de lekkerste Plov eten die we tot nu toe gehad hebben. Voor 5000 som zitten we bomvol en hebben we heerlijk gegeten! Dat we bijna oververhit het hokje weer uitkomen nemen we maar op de koop toe.

Eenmaal terug in de oude stad begeeft mijn fiets het. Het achterwiel zit niet goed vast, maar ik had al aangegeven dat onderhoud hier vrijwel onbekend is. Een goed moment om onze fietsen in te leveren en de schaduw op te zoeken om (verder) verbranden te voorkomen en het vochtverlies wat aan te vullen. Als we bijgekomen zijn, lopen we rustig de stad door en kopen allerlei souvenirs, wat hier prima kan. Als we ook weer geld gewisseld hebben, wandelen we terug naar het hotel voordat we in de stad weer wat gaan eten. Bij het eten krijgt Susanne moedergevoelens bij de bezoekende zwerfhond (puppy), die na het mee-eten met Susanne even rustig moet uitbuiken...

Morgenochtend vertrekken we uit Bukhara om verder te reizen richting Samarkand.