Konye-Urgench & Darshogus

24 juli 2012

Omdat we ook vandaag geen internet hebben, kon het verslag niet eerder geplaatst worden...

Vandaag maar eens beginnen met twee leuke citaten uit onze reisgidsen. De eerste gaat nog over Ashgabat, maar geldt eigenlijk voor heel Turkmenistan: Only the insane or deeply unfortunate find themselves in Ashgabat in July or August... De tweede gaat over de plek maar wij nu zitten, Dashogus: soulless centre and nothing to attract vistors... Klinkt goed hè!

Vanmorgen mochten wij uitslapen. Oorspronkelijk was het idee om om 5 uur of 5.30 uur gewekt te worden, maar omdat onze gids en chauffeur het in de avond wat later hadden gemaakt dan gepland, komen wij pas om 6.30 uur de tent uit. Het voelt als een beroerde nacht, aangezien de matjes keihard en oncomfortabel waren, maar als wij tijdens het ontbijt het er nog eens over hebben valt het eigenlijk wel mee. Na het ontbijt lopen we nog een keer naar de krater toe; het blijft toch een spectaculair en ook wat onwerkelijk gezicht. Helemaal omdat we er met z'n tweeën rondlopen.

Als we terug op de 'camping' zijn, staat de auto klaar voor vertrek. Onze gids waarschuwt ons dat van de 300 km die wij moeten afleggen, de eerste redelijk zijn, maar de laatste 70 heel slecht. Terwijl wij net onderweg zijn, vragen wij ons af hoe beroerd de rest van de weg dan wel mag zijn... Daar aangekomen heeft hij niet gelogen! Wat een vreselijk beroerde weg, we denken zo'n beetje de slechtste asfaltweg waar wij ooit op gereden hebben. Op grote stukken is de berm aan twee zijden van de weg verandert in de rijbaan, omdat iedereen het asfalt wil mijden...!

Terwijl wij proberen de klappen van de auto op te vangen en ons een beetje in de stoelen proberen te houden, gaat onze gids tussen al het kabaal rustig door met zijn verhaal over Tataren. Susanne barst op een gegeven moment in keihard lachen uit omdat de situatie zó debiel is!! De gids checkt toch maar even wat er aan de hand is...

Na 3 uur bereiken wij Konye-Urgench, een van de belangrijkste steden van de zijde-route, die een paar eeuwen terug door mensenhanden vrijwel geheel met de grond gelijk gemaakt is. De ruïnes die nog wel staan zijn onder toezicht van Unesco gedeeltelijk gerestaureerd en zijn indrukwekkend. Met name de minaret met een hoogte van ruim 60 meter is erg mooi. Wij bezoeken nog een aantal lokale bezienswaardigheden, die vrijwel allemaal met geloof te maken hebben. Wij zijn de enige toeristen die hier nu rondlopen, verder zijn er wel aardig wat pelgrims. Konye-Urgench is een van de belangrijkste pelgrimsoorden voor Turkmenen en Uzbeken.

Omdat het nieuwe Konye-Urgench niet over een knap hotel beschikt, heeft de reisorganisatie besloten ons in Dashogus te laten overnachten. Dashogus is de tweede stad van het land en de hoofdstad van de regio. Dat betekent niet dat er veel te doen is, want de reisgids had volkomen gelijk... Er is niet veel te beleven. We besluiten de lokale bazar te bezoeken. In eerste instantie wandelen we die kant op, een afstand van zo'n 4 km. Op zoek naar schaduw lopen we zo dicht mogelijk langs de appartementencomplexen. Terwijl we even bij een bushalte stoppen om water te drinken stopt de bus voor ons. Toevallig ging de bus ook naar de bazar en we stappen in. Voor 0,20 manat (= 0,07 US Dollar!) rijden we nu naar de bazar :-). Het is trouwens ook meteen weer leuk om in het lokale openbaar vervoer te zitten, een van de kinderen in de bus vindt het blijkbaar ook bijzonder dat wij in de bus zitten, hij kan zijn ogen niet van ons (lees: Susanne) afhouden.

Zo meteen gaan wij nog op zoek naar een leuk restaurantje. Morgenochtend vertrekken wij richting Oezbekistan.