Arslanbob - Kyzartpas

12 augustus 2012

Vandaag hebben we eigenlijk niet zo bijster veel gedaan, we hebben namelijk 10,5 uur achter in een auto gezeten die ons van Arslanbob naar de Kyzartpass heeft gebracht.

Vanmorgen om 7.15 uur uur verlieten we Arslanbob, of Afghanistan zoals onze chauffeur de plaats noemt. Arslanbob is zo'n beetje het Staphorst van Kirgizië, met veel gelovige mensen en volgens bepaalde geruchten ook een van de plaatsen waar islamieten geworven worden door fundamentalistische groepen. Niet dat wij hier ook maar iets van gemerkt hebben, wij hebben vooral van de gastvrijheid en vriendelijke mensen genoten.

De rit van vandaag was trouwens geweldig! Wat een prachtige landschappen! Vooral als we de bergen bereiken, wordt het indrukwekkend. We rijden langs grote bergmeren over mooi aangelegde wegen. De weg waar we over rijden is de hoofdverbinding tussen noord en zuid Kirgizië en wordt goed onderhouden.

Onderweg hebben we nog een unicum: regen! Als we de hoogste pas passeren, krijgen we ook nog eens onweer gepresenteerd. We vrezen even dat net nu het weer echt belangrijk wordt, wij regenbuien kunnen verwachten, maar de bergen houden de buien ook goed tegen.

Het laatste stuk van de rit is wederom heel erg mooi, de bergen zijn schitterend en ongeveer na elke bocht veranderen de bergen van kleur: grijs, rood en geel; dit terwijl we vlak langs een snelstromende rivier rijden.

Als om 18 uur bovenop de Kyzartpass (2700 meter) zijn (10x hetzelfde cd'tje gehoord hebbende...), slaan we rechts af om een stukje onverhard naar onze yurt te rijden. Van een afstandje zien we onze onvernachtingsplek staan: twee witte yurts, precies zoals het hier moet zijn. Na aankomst worden we hartelijk verwelkomt door de eigenaar, terwijl de paarden, koeien, kippen, kalkoenen, eenden en de hond ons bekijken. Midden tussen de groene bergen, met een kabbelend riviertje; wat een fantastische plek!!!

Aan de ene kant is hier niet veel te doen, maar aan de andere kant kijken je je ogen uit. Er staan 2 yurts, waarvan een gebruikt wordt op te koken en de andere is voor de gasten. Buiten lopen allerlei verschillende dieren rond, die gewoon vrij rondlopen. Alles loopt door elkaar heen en maakt geluid.

Het wordt ook duidelijk hoe het eten geregeld wordt; als ik even sta te kijken komt een jongen met een kalkoen in de ene hand en een slachtmes in de andere. Het zoontje van de eigenaren van de yurt (10 of 11 jaar oud), slaat zonder blikken of blozen de kop van de kalkoen.. Susanne komt net terug lopen van de 'toilet' en ziet de onthoofde kalkoen onderste boven hangen en kijkt vragend mijn kant op.. Eet smakelijk!!