Ashgabat & Darvaza

23 juli 2012

Nadat wij gisteravond nog even een lokaal terras, inclusief lokale artiesten, bezocht hebben, was het tijd voor een lange nacht. Vanmorgen om 8 uur ging opnieuw de wekker, maar dit voelde stukken beter dan de dag ervoor!

We hadden met onze gids afgesproken dat wij om 13.30 uur opgehaald zouden worden, zodat wij de ochtend voor onszelf zouden hebben. Tijd om het centrum van Ashgabat per voet te gaan verkennen. Tegenover ons hotel is de zgn. Russische Basar, een van de 10 basars van de stad. Een basar houdt ongeveer zo veel in als een groot ommuurd plein, met beschutting tegen de zon. Supermarkten hebben wij nog niet gezien in de stad, maar het lijkt ons dat de basars die functie hier hebben. Je kan werkelijk alles krijgen. Met moeite nemen wij wat foto's, om onduidelijke redenen wil eigenlijk niemand op de foto..

Nadat we de basar hebben verlaten willen wij het Paleis van de President bezoeken. Nou ja bezoeken.. er langs lopen. Het Paleis ligt aan een groot plein, uiteraard alles voorzien van marmer. Het is een enorm plein, maar op ons na compleet verlaten. Als wij even voor het enorme hek staan te kijken snappen wij ook waarom; een soldaat die aan komt rennen maant ons om direct weg te gaan. We lopen rustig verder, een andere compleet verlaten boulevard op. Aan deze weg staan verschillende ministeries en andere 'belangrijke' gebouwen, waarvan wij overigens sterk het vermoeden hebben dat ze bijna leeg staan. Ook op deze weg worden we nauwlettend in de gaten gehouden en worden wij uit de buurt van de gebouwen gehouden, we moeten zelfs een keer van stoep wisselen!

Als wij dit centrum hebben verlaten, lopen we weer de 'Russische bouw' in. Het enige nieuwe in deze wijk zijn de bushokjes: de meest fancy bushokjes ter wereld gok ik; alle gebouwtjes hebben verschillende wachtruimtes, uiteraard voorzien van airco. Met een temperatuur van 43 graden erg prettig! Op de terugweg stoppen we nog voor wat eten en drinken. De prijzen zijn hier heel redelijk. Een lokaal broodje warm vlees kost 2 manat en ook een literfles coca-cola kost 2 manat ($1 = 2,8 manat). Leuk detail is trouwens dat hier gas, elektra en water gratis zijn.

Om 13.30 uur komt onze gids ons weer ophalen. We hebben nog een (verplicht?) bezoek aan het nationaal museum op het programma staan. Het museum heeft een gigantisch gebouw, net als alle andere overheidsgebouwen. De gids laat ons achter om boodschappen te gaan doen voor de avond en laat ons achter in de hand van een museumgids. Zij leidt ons langs vele hoogtepunten in de Turkmeense geschiedenis, waarbij soms opgemerkt wordt dat dit de wijze is waarop Turkmenen geloven dat de geschiedenis is verlopen. Duidelijk dus.

Na het museum vertrekken we richting Darvaza! De rit is ongeveer 300 kilometer. Zodra we de stad verlaten hebben wordt de weg direct een stuk minder, maar op zich nog goed te doen. We stoppen halverwege nog even om te tanken, ondertussen wel midden in de zandwoestijn. In het dorp lopen de dromedarissen tussen de auto's en zijn sommige wegen verdwenen onder het stuifzand. Na ruim 3 uur bereiken we de eerste 'krater'. Het blijken ingestorte boorputten te zijn, waar vroeg gas gewonnen werd. De eerste staat niet meer in brand, maar er borrelt alleen nog gas uit het water. De tweede heeft een paar kleine vuurtjes en een behoorlijke zwavel geur. Voor de derde moeten we een stuk de woestijn in, dit is de 'gate to hell'; een grote krater, waar de vlammen uit komen! De hitte die er soms uit komt is enorm! Het is een prachtig gezicht!!

Ondertussen zetten onze gids en chauffeur de tenten op 200 meter van de krater op voor de nacht. Het eten wordt nu gekookt op een houtvuurtje. Het is een bijzonder plekje waar wij vanavond slapen!