Bukhara – Samarkand

1 augustus 2012

Na het ontbijt zijn we per taxi naar het busstation van Bukhara gereden. We waren eigenlijk van plan om met het openbaar vervoer van Bukhara naar Samarkand te reizen, maar de eigenaar van het hotel raadde ons dit heel sterk af. Oké, het is goedkoper, maar de vele roadblocks van de politie zouden ons heel veel tijd gaan kosten. Voor 35.000 Som per persoon zouden we de rit met shared taxi kunnen maken, tegen 10.000 Som voor de bus; een verschil van $ 9, dus dat overleven we ook wel weer.

Omdat we de taxi ook echt willen 'sharen', moeten we wachten op 2 mede reizigers. Pas als we met z'n vieren zijn, dan vertrekt de taxi. Al snel worden we vergezeld door een Oezbeekse man. Hij doet zijn best om met ons te communiceren, maar spreekt geen woord Engels. Wij ongeveer 3 woorden Russisch en bedankt in het Oezbeeks, dus een lekker gesprek zit er niet in. Als we de kaart van Oezbekistan in de Lonely Planet aan het bekijken zijn, wijst hij aan dat hij uit het noorden van Oezbekistan komt. Hij gaat daar nu ook weer heen. Hij was naar Bukhara gekomen om een ventilator-vin voor zijn tractor te kopen; blijkbaar moet je daar hier honderden kilometers voor reizen... Hij probeert ook te achterhalen welke auto's in Nederland gemaakt worden en de hier alom aanwezige DAF XF doet het dan ook goed.

Omdat de vierde persoon uitblijft, besluiten we na drie kwartier wachten om met z'n drieën de vierde stoel maar te betalen. Vooraf wordt ons duidelijk gemaakt dat deze taxi niet in een keer naar Samarkand rijdt, maar dat we in Navoi moeten overstappen. No problem. Deze chauffeur blijkt trouwens een keurige te zijn; ze bestaan dus ook hier! De Oezbeek is ook aan het klooien met zijn telefoon. Hij checkt even bij ons waar Nokia vandaan komt, Germany?? Nokia is hier hét telefoon merk. Hij wil ook weten wat wij voor telefoon hebben; omdat dit tijdens de vakantie ook een Nokia is, heeft hij de bevestiging dat zelfs westerlingen met Nokia bellen... Nokia, er is geen betere!

Het enige vreemde is dat we halverwege het eerste deel van het traject stoppen om een vaag, zwart getaped pakketje af te geven, zo'n pakketje dat je wenkbrauwen even doet fronsen. Volgens Susanne is het gewoon een pakket met geld...

De overstap in Navoi blijkt vooraf al doorgesproken te zijn. Zonder veel moeite stappen we over in de klaar staande Deawoo Nexia, het werkpaard van Oezbekistan. Ook de tweede chauffeur rijdt weer keurig. Hij vertelt ons dat hij een voormalig vrachtwagenchauffeur is en aan zijn manier van rijden te zien zou dat ook best kunnen. Om 14.30 uur rijden we het drukke Samarkand binnen. De chauffeur is bereid ons voor 5000 Som ook nog even bij het hotel af te zetten, maar later blijkt dat hij wel eerst even een pakketje moet afgeven....

Onze B&B ligt vlak bij het Registan, het boegbeeld van de zijde-route en Samarkand. Als we ingecheckt hebben wandelen we ook direct die kant op. Het is wederom indrukwekkend, al merken we ook dat de madrassa's en moskeeën wat beginnen te wennen. Een fotogalerij in een van de madrassa's laat zien hoe het Registan er in de jaren '20 uitzag. De Sovjets hebben een knap stukje werk geleverd door het helemaal op te knappen.

Aan het eind van de middag proberen we nog geld te wisselen, zodat we 's avonds nog ergens kunnen eten. Op de bazar wil het dit keer niet lukken. Waarschijnlijk zijn de geldwisselaars al naar huis, want niemand biedt aan om te wisselen, in tegenstelling tot wanneer je het niet nodig hebt. Na het eten zoeken we de binnentuin van de B&B op, waar we onder de druiventrossen genieten van m&m's en een pieva.